The Dark Side of the Moon

Οι Pink Floyd είναι αναμφισβήτητα ένα συγκρότημα το οποίο θα μείνει στην ιστορία.
Ορίστε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για αυτούς:
Έχουν το ρεκόρ να βρίσκονται 1630 εβδομάδες στα charts (billboard 200), ή αλλιώς περίπου 31 χρόνια, χάρη στο album τους The Dark Side Of The Moon. Οι 741 εβδομάδες ήταν συνεχόμενες.

Έχουν πουλήσει περισσότερα από 210 εκατομμύρια albums σε όλο τον κόσμο.

Παίξανε μαζί στο LIVE 8 το 2005 μετά από 24 χρόνια. Μετά από αυτήν την εμφάνιση τους, το album Best of Pink Floyd ανέβηκε σε πωλήσεις κατά 1343%, το The Wall 3600%, το Wish You Were Here 2000%, το The Dark Side of the Moon 1400%, και το Animals 1000%.

'Επειτα τους προσφέρθηκε το ποσό-ρεκόρ των 250 εκατ. δολαρίων για ένα ακόμα tour, αλλά αρνήθηκαν.

Το πρώτο τους album κυκλοφόρησε το 1967, όμως η πρώτη τους μεγάλη επιτυχία ήταν το 1973, με το album The dark side of the moon. Ήταν το πρώτο τους concept album. Η κεντρική ιδέα ήταν να παρουσιάσουν κάποια γνωρίσματα της ανθρώπινης ζωής και συμπεριφοράς. Ο ίδιος ο τίτλος είναι συμβολικός: όπως και το φεγγάρι έχει μία σκοτεινή πλευρά την οποία ποτέ δεν βλέπουμε, έτσι και ο άνθρωπος έχει μία όψη του χαρακτήρα του την οποία κρατά πάντα κρυμμένη, μακριά από τα βλέμματα άλλων. Και η όψη που ο καθένας δείχνει, είναι αυτή που θέλει να δείξει, η οποία όμως δεν είναι ολοκληρωμένη.
Το εξώφυλλο του album είναι και αυτό συμβολικό:


H άσπρη ακτίνα φωτός συμβολίζει την "αγνή" και "ακατέργαστη" φύση του ανθρώπου, που όταν όμως διέρχεται και επεξεργάζεται από τους όρους, τα πρέπει και τα θέλω της κοινωνίας (το πρίσμα της φωτογραφίας) τότε παραμορφώνεται και παίρνει ένα σωρό άλλες μορφές, στην προσπάθεια να ικανοποιήσει τους πάντες. Χαρακτηριστικό είναι ότι μέσα στα χρώματα που βγαίνουν από το πρίσμα, δεν περιλαμβάνεται το αρχικό.

Η ανάλυση της ανθρώπινης φύσης ξεκινάει από τα πρώτα 2 τραγούδια, speak to me και breathe, οποία αναφέρονται στις άκαρπες προσπάθειες μας, και πόσο επηρεαζόμαστε από αυτές

Long you'll live and high you'll fly
smiles you'll give and tears you'll cry
all you touch and all you see
Is all your life will ever be.

Το επόμενο κομμάτι, On the run, αναφέρεται στο άγχος και στο στρες που προκαλεί η ταχύτητα της μοντέρνας ζωής. Είναι ένα instrumental κομμάτι, αλλά ο ήχος του synthesizer και τα διάφορα εφέ περνούν το μήνυμα.

Το επόμενο τραγούδι, Time, αναφέρεται στο πως διαχειριζόμαστε τον χρόνο που περνάει, πως επηρεαζόμαστε από αυτό και πως πανικοβαλλόμαστε στην ιδέα ότι ο χρόνος πέρασε χωρίς να τον αξιοποιήσουμε όπως θα θέλαμε

Tired of lying in the sunshine, staying home to watch the rain
You are young and life is long and there is time to kill today
And then one day you find
ten years have got behind (you)
No one told you when to run,
you missed the starting gun

To κομμάτι The Great Gig In the Sky αναφέρεται στον θάνατο. Είναι και αυτό instrumental, αλλά τα φωνητικά του είναι έτσι, ώστε ο καθένας μπορεί να νιώσει μέσω αυτών τον τρόμο που νιώθουμε μπροστά στο άγνωστο. Σίγουρα το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου.

Το επόμενο κομμάτι είναι το Money, το οποίο είναι μάλλον φανερό ότι αναφέρεται στην απληστία του ανθρώπινου γένους

Money, its a crime.
Share it fairly but don't take a slice of my pie.
Money, so they say
Is the root of all evil today.
But if you ask for a raise
its no surprise that they're
giving none away.


Το επόμενο τραγούδι, Us and Them, μιλάει για τον πόλεμο και την ματαιότητα του.

Us, and them
And after all we're only ordinary men.
Me, and you.
God only knows its noτ what we would choose to do.

Το επόμενο κομμάτι, Brain Damage, αναφέρεται στην ψυχική υγεία, και πόσο εύκολα μπορεί να διαταραχθεί. Ειδικά ο στίχος "And if the band you're in starts playing different tunes" αναφέρεται στον ιδρυτή του συγκροτήματος, Syd Barret, ο οποίος μόλις στην ηλικία των 22, αναγκάστηκε να αφήσει το συγκρότημα λόγω ψυχολογικών προβλημάτων, τα οποία σε συνδυασμό με την χρήση LSD, έκαναν τον Syd ανίκανο να μπορέσει να συγκεντρωθεί στις υποχρεώσεις του συγκροτήματος.

Το τελευταίο κομμάτι, Eclipse, αναφέρεται τόσο στην διαφοροποίηση όσο και στις ομοιότητες μεταξύ των ανθρώπων.

And all that is now
And all that is gone
And all that's to come
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon

Globar Warming

Όλοι όσοι δεν ζούμε κλεισμένοι σε μία σπηλιά ή αποκλεισμένοι μπροστά από ένα PC, έχουμε ακούσει για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Αυτό που σίγουρα εγώ δεν έχω συναντήσει κάπου, είναι η αντίθετη πλευρά. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να το ψάξω λίγο το θέμα. Η δικιά μου άποψη είναι η εξής :

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΙΚΟΣ!!

Υπάρχουν πολλά στοιχεία για να υποστηρίξουν την άποψη μου, αλλά αντί να τα παραθέσω ένα-ένα, νομίζω θα είναι πιο ενδιαφέρων να παραθέσω τα "στοιχεία" των "επιστημόνων-οικολόγων" και να προσπαθήσω να τα αντικρούσω (με την βοήθεια φυσικά άλλων επιστημόνων, άρθρα των οποίων διάβασα)

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Ο βασικός άξονας γύρω στον οποίο κινήται η θεωρία του Φαινομένου του Θερμοκηπίου, είναι η άυξηση του μέσου όρου θερμοκρασίας του πλανήτη μας και ότι ο άνθρωπος είναι υπέυθυνος για αυτό.

Υπάρχουν όμως στοιχεία (που ο καθένας μπορεί να τα βρει όπως τα βρήκα και εγώ : στο διαδίκτυο) τα οποία αντικρούν και τα δύο σκέλη.
Κατ'αρχήν, δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι η θερμοκρασία του πλανήτη ανεβαίνει. Σύμφωνα με τον IPCC (Intergovernmental Panel of Climate Change), από το τα τελευταία 250 χρόνια, η μέση θερμοκρασία έχει ανέβει κατά 0.58 C. Αντίρρηση πρώτη: Σήμερα η μέτρηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας γίνεται είτε από δορυφόρους είτε από μετεωρολογικούς σταθμούς της Γης. Τον μεσαίωνα οι μετρήσεις γινόταν με θερμόμετρο τσέπης, το οποίο φυσικά δεν έχει την ίδια ακρίβεια. Άρα πως λοιπόν είμαστε σίγουροι ότι η θερμοκρασία έχει ανέβει? 0.58 C δεν θα μπορούσε να είναι το περιθώριο λάθους? Η απόκλιση των οργάνων που είχαν τότε με τους σημερινούς δορυφόρους, δεν θα μπορούσε να είναι τόσο?

Ένα άλλο σημείο, είναι ότι ακόμα και με τα σημερινά μέσα μετρήσεως της θερμοκρασίας, υπάρχει μια απόκλιση. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις προβλέψεις του ΟΗΕ (IPCC) για την άνοδο της θερμοκρασίας την περίοδο τέλη δεκαετίας ΄80 – τέλη ΄90. Οι εκτιμήσεις του τότε θεωρούνταν και υπερβολικά μετριοπαθείς. Προέβλεπε αύξηση 0.45°C εντός της δεκαετίας, και τελικά τα δεδομένα στην επιφάνεια της θάλασσας από τους μετεωρολογικούς σταθμούς έδειξαν αύξηση 0.11°C, τα μετεωρολογικά μπαλόνια μείωση 0.36°C ενώ τα δεδομένα των μετεωρολογικών δορυφόρων έδειξαν τελικά μείωση 0.03°C! (πηγή : http://e-rooster.gr/05/2004/63) Όταν υπάρχουν τέτοιες αποκλίσεις για την τελευταία δεκαετία, πόσο έγκυρες μπορούν θα θεωρούνται οι προβλέψεις για τα επόμενα 50-100 χρόνια?
Να προσθέσω ακόμα, ότι μια άυξηση της θερμοκρασίας τα τελευταία 200 χρόνια, είναι μάλλον αναμενόμενη, καθώς to τέλος του 19ου αιώνα σηματοδοτεί το τέλος μίας ιδιαίτεραε ψυχρής εποχής για τον πλανήτη, γνωστή και ως "mini-ice age", η οποία κράτησε από τον 16ο αιώνα έως και τα μέσα του 19ου. (http://en.wikipedia.org/wiki/Mini_ice_age)

Στην περιοχή μας, τα δεδομένα καταρρίπτουν τις Κασσάνδρες ακόμα περισσότερο. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία του IPCC, για τις επιφανειακές θερμοκρασίες στην περίοδο 1958-1997 στην βορειοανατολική Μεσόγειο, βλέπουμε μια μείωση της θερμοκρασίας της τάξης των 0,38 βαθμών C. Πάλι με στοιχεία του IPCC, ειδικά για το κέντρο της Αθήνας για την περίοδο 1960-1990, έχουμε στατιστικά σημαντική μείωση της θερμοκρασίας της τάξης των 0,67 βαθμών C. Σε άλλο ένα γράφημα του IPCC που καλύπτει όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με μετρήσεις στις πόλεις Μάλτα, Αθήνα, Τρίπολη (Λιβύης προφανώς), Αλεξάνδρεια, Αμμάν, Βηρυτό, Ιερουσαλήμ Λαττάκια κ.ά. και την χρονική περίοδο 1920-1991, έχουμε μια μείωση της τάξης των 0,18 C. To ίδιο δείχνει και μια εργασία του Πανεπιστημίου του Καΐρου που για την ίδια περίοδο και παρά την αύξηση της ανθρώπινης δραστηριότητας δεν βρίσκει καμία αύξηση της θερμοκρασίας.


Το κείμενο θα συνεχιστεί..