Wednesday, May 21, 2008

Για να δούμε, τί έχει αλλάξει...

Σε δύο εβδομάδες επιστρέφω Ελλάδα. Τί ανυπομονώ να συναντήσω? αρκετά πραγματάκια, όπως :

Οι δικαιολογίες του φίλτατου Λάμπρου όταν τον ρωτάς "Γιατί να πάμε μέχρι το Καμάρι για να πιούμε καφέ, ρε?"

Το σουβλάκι (σάντουιτς με πίτα κατά τους Βορειοελλαδίτες) με τα τζατζίκια του,τα κρεμμύδια του και φυσικά τις ντομάτες του. Το ότι εγώ πάντα το ζητάω χωρίς ντομάτα, δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα τους υπεύθυνους (τους σουβλατζήδες δηλαδή, ή 'σαντουιτσάδες΄ για τους Βορειοελλαδίτες)

Τα σαντορινιά, τα οποία κάποιες φορές είναι λίγο δυσνόητα. Για παράδειγμα, λίγοι ξέρουν ότι η φράση " εεε, μαφρέντ! ρουμ? ρουμ? ρε δεν πας στο διάλο λεω ΄γω.."
στα αγγλικά μεταφράζεται "hello sir/madame, would you like to book a room in our hotel? no? it's ok, have a nice day! Enjoy your vacations!"

To club 33, στο οποίο κάθε βράδυ παράγγελνα ένα margarita (σε χαμηλό ποτήρι, με τριμένο πάγο αλλά όχι πολύ, με δύο καλαμάκια, το ένα κομμένο το άλλο όχι, με φρέσκο λεμόνι στα χείλη του ποτηριού και με μία λεπτή στρώση από αλάτι από πάνω, και φυσικά η τεκίλα να είναι jose cuervo και ο χυμός λεμονιού Amita) και στο οποίο κάθε βράδυ ο barman μου έδινε μία heineken (θα συμπλήρωνε "ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΥ ΗΤΑΝ" αν διάβαζε αυτό το blog)

Ο Ζούλης, που από ότι ακούω, εξακολουθεί να είναι τρυφερούλης και ευαισθητούλης, και οποίος σίγουρα ανυπομονεί να με δει. Οπότε μόλις φτάσω στο νησί θα τον πάρω τηλ να κλείσουμε ραντεβού για καφέ. Και αν τύχει και το ξεχάσει ή δεν έρθει επειδήν θα τον έχει πάρει ο ύπνος, 'ντάξει μωρετωρα.... γίνονται αυτά..


Ο Μπόρι, που έχει αγαπήσει την δουλειά (δουλεία?) στον Κωτσόβολο, που του δίνει την ευκαιρία να μιλήσει και με πελάτες από άλλες χώρες, και που είναι τόσο περήφανος για την καταγωγή του που δεν χάνει ευκαιρία να την χρησιμοποιεί ως nickname σε οτίδηποτε κάνει.

το παρακάτω σκηνικό : φραμπεδούμπα κάπου που να έχει δροσιά (η παραλία είναι για τους τουρίστες και για όσους έχουν γκόμενα στο Καμάρ..εεεε, σε παραλιακό χωριό εννοούσα) , αθλητική εφημερίδα, να διαβάζω για τις μεταγραφές που (δεν) θα κάνει η Πανάθα και ταυτόχρονα να σκέφτομαι τι σύστημα να παίξω στο manager για να χωρέσουν όσο το δυνατόν λιγότεροι άμπαλοι στην ενδεκάδα μου.

Ο μπούκαλης

Ο Χάρης και τα ανέκδοτα του, στα οποία ακόμα και από ευγένεια να θες να γελάσεις, είναι τόσο κρύα που σου κόβουν και αυτό το γέλιο..

οι ατελείωτες συζητήσεις για το αν ο τουρισμός είναι πάει καλύτερα/χειρότερα από πέρισυ, τι θα γίνει τώρα που γκρεμοτσακίστηκε το δολάριο, κτλ..

η Ολυμπία, η οποία είναι φοιτήτρια/business woman (έχουν ήδη αρχίσει να πέφτουν τα πρώτα στοιχήματα: τι θα γίνει πρώτα, θα πάρει η Ολυμπία πτυχίο ή ο Παναθηναικός πρωτάθλημα?)

και φυσικά όταν σκέφτομαι συγκεκριμένες λέξεις, όπως την λέξη "ΔΕΝ", την λέξη "ΘΑ", την λέξη "ΠΑΡΕΙ", την λέξη "ΠΤΥΧΙΟ", την λέξη "ΠΟΤΕ", δεν μπορώ να μην σκέφτομαι την Μαρία..

όπως επίσης δεν μπορώ να μην σκέφτομαι και άλλα πράγματα, όπως πχ πως θα ξυπνήσω αύριο να πάω στην δουλειά..

Και μετά από αυτόν τον εκπληκτικό επίλογο, το post αυτό θα λάβει τέλος.............ΤΩΡΑ!

2 comments:

Del said...

Na anameneis apantisi suntoma sto blog mou...

Polu suntoma omos...

Thigeis polu sovara themata kai molis kano ena sumvoulio me tous eautous mou tha sou apantisoume (diladi otan eimai spiti k anti na anoijo to lotro, anoijo to blog mou)!
Oe oe oe...treis laloun kai 2 xoreuoun

Del said...

Sou apantisame, prolaves irthes kai tora perimenoume tis entuposeis sou...

Oxi tpta allo, giati eimai sigouros pos exeis ekplagei me tosa pragmata pou exoun allajei...