Greek Gentleman

Ο παρακάτω διάλογος είναι απόλυτα αληθινός.


Ένας ταξιτζής μιλάει με έναν φίλο του στο κινητό:
part 1
-Ταξιτζής: "με έχει πρήξει στα τηλέφωνα η Μαρία, μου λεέι να πάμε για καφέ και τέτοια. Της λέω: <<τί καφέ και μαλακίες, ξέρεις που μένω, πέρνα να σου ρίξω κανένα *****
Για καφέδες είμαστε τώρα?>> καλά δεν της είπα ρε?
- Φίλος: "Ε τί, παίζουμε?"
part 2
-Ταξιτζής: "Ρε μαλάκα, βγήκα χθες με την χοντρή"
-Φίλος: "Και πως πήγε?" (btw,δεν άκουγα τι απάνταγε ο φίλος του, δεν μιλούσαν σε ανοιχτή ακρόαση, αλλά μπορώ να μαντέψω από την τροπή που πήρε ο διάλογος)
-Τ "Πήγαμε για καφέ, στην Γλυφάδα. Ως εδώ, όλα καλά. Λίγα τα έξοδα. Μετά, μου λεέι η κυρία, <<δεν θα με πας για φαγητό?>> Την πάω και για φαγητό. Μετά μου λεέι, <<δεν θα πάμε για ένα ποτό πριν πάμε στο club?>> Την πάω και για ένα ποτό.... (Σε αυτό το σημείο, βγάζω τα ακουστικά από το mp3 player μου, γιατί διαισθάνομαι ότι έχει ψωμί η ιστορία)
Μετά την πάω στο κυριλέ το club, καλά περνούσαμε μωρέ, ώσπου ήρθε η ώρα να φύγουμε. Ξεκινάω λοιπον για το σπίτι μου. Το παίρνει χαμπάρι αυτή και μου λέει:<<καλέ, δεν θα με πας σπίτι μου?>> Της λέω:<<πάμε να πιούμε και κανένα ποτάκι σπίτι μου και μετά>> Και τί μου λέει ρε...

-Φ: "Τί σου λέει ρε?"
-Τ: "άρχιζε να το παίζει μυξοπαρθένα και να μου λέει μαλακίες "πήγαινε με σπίτι μου, ασ'το αφήσουμε για άλλη φορά, κτλ" Της λέω <<δηλάδη εγώ γιατί χάλασα τόσα πολλά λεφτά απόψε? για να σε βγάλω έξω? Τι είσαι?αδελφή μου? Ή μάνα μου? Βάλε βενζίνες, βάλε φαγητά,καφέδες,ποτά, και μου λες ότι δεν θα πηδήξω? Δεν υπάρχει περίπτωση.>>
Μαλάκα, έμεινε κάγκελο η γκόμενα! Άρχιζε να ψελλίζει μαλακίες του στυλ <<σε παρακαλώ, πήγαινε με σπίτι>> και τέτοια. Οπότε, σταματάω το αυτοκίνητο, και της λέω: <<αν είναι να μην πηδήξω, τότε δώσε μου τα μισά λεφτά, από αυτά που χάλασα σήμερα. >>
Φυσικά η γκόμενα δεν είχε λεφτά πάνω της, οπότε της λέω <<κοίτα, αυτό μην το ξανακάνεις, δεν είναι μαλάκας ο άλλος να ξοδεύει τα ωραία του λεφτά σε σένα, και εσύ μετά να τον αφήνεις έτσι.>> και αφού η γκόμενα είχε κοκκινήσει και δεν ήξερε τι να πει, κατάλαβα ότι δεν θα γαμούσα, και την πήγα σπίτι της. Της είπα να μην με ξαναπάρει τηλ, και να πάει να γαμηθεί."

Ο οδηγός γυρνάει σε μένα και μου λεέι: "καλά δεν έκανα ρε μικρέ?"

Η ερώτηση ήταν μάλλον ρητορική. Ο άνθρωπος μου έδωσε δωρεάν μαθήματα "Πως να φέρεσαι στις γυναίκες"

Ήδη φτιάχνω την λίστα με όλες όσες έχω βγει και πλήρωσα εγώ. Θα τους δώσω την διευθυνση μου και τον αριθμό λογαριασμού μου, όπως θέλουν ας με ξεπληρώσουν.


για καφέδες είμαστε?

Συγκρίσεις...

Αυτές τις μέρες, συνειδητοποίησα κάτι: ότι αξίζει να στεναχωριόμαστε μόνο για τις (λανθασμένες) επιλογές που κάνουμε. Οπότε γιατί εγώ να κάθομαι να σκάω για το γεγόνος ότι χάνω πολύτιμο χρόνο από την ζωή μου?????? (θυμίζω: είμαι φαντάρος) Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να το αποφύγω, οπότε I just lay back και περιμένω να έρθει ο Άυγουστος για να συνεχίσω με την ζωή μου.
Κάποτε, η κοπέλλα μου με ρώτησε πότε καταταγόμαστε στο στρατό εμείς οι Έλληνες. Της είπα: "όταν σταματήσουμε να ελπίζουμε ότι θα το αποφύγουμε".

Γιατί αυτή η αναφορά στον στρατό?

Γιατί χθες είχα γενέθλια. Όχι βέβαια ότι με πιάσανε τίποτα τάσεις για ανασκόπηση της ζωής μου και του τί έχω κάνει και τί όχι. Αν είναι να κάνω ανασκόπηση κάθε 11 του Απρίλη, σώθηκα.....
Απλά καθόμουν και σκεφτόμουν (γράψε λάθος: ΕΒΑΦΑ και σκεφτόμουνα) που ήμουν στα προηγούμενα μου γενέθλια. Οποιαδήποτε σύγκριση μόνο μελαγχολία (και ανηπομονησία) μπορεί να φέρει.

Και εξηγούμαι:

2 Χρόνια πριν:
Τότε έμενα Ολλανδία. Σε μια μικρή αλλά αξιαγάπητη πόλη στα νότια της χώρας. Ήμουν άρρωστος,θυμάμαι, και είχα την κοπέλλα μου να φέρνει τόνους από χάπια, τα οποία περιέργως κατέληγαν στον κάδο των αχρήστων όταν αυτή τύχαινε να κοιτάξει κάπου αλλού. Θυμάμαι την απορία της για το ότι τα χάπια που "έπαιρνα¨ κάθε μέρα δεν έπιασαν και έκατσα 2 εβδομάδες στο κρεβάτι. Τελικά ίσως να πρέπει να σταματήσω να είμαι προκατελλειμένος ενάντια στα φάρμακα,χάπια κτλ

1 Χρόνο πριν:
Βρισκόμουν Ισπανία διακοπές. Ημουν στα μισά του El Caminio, μιας υπέροχης διαδρομής, που όμως περιλάμβανε και 112 χμ περπάτημα! Κάναμε γύρω στα 25 χμ την μέρα, και την πέμπτη μέρα φτάσαμε. Αυτό το ταξίδι πιθανότατα να παίξει μεγάλο ρόλο στην ζωή μου, μιας και μου δόθηκε η ευκαιρία να βρω και εγώ την Ιθάκη μου! ( Σε αυτό το σημείο, θα ζητήσω να μου συγχωρεθεί ο άσκοπος λυρισμός μου, αλλά τί να κάνω? Να φιμώσω την έμπνευση μου?)

Χθες:

Φαντάρος σε ένα κ***στρατόπεδο στην Ρόδο, υπηρεσία, αγγαρεία, και όλα τα συναφή.

Quiz: Ποια γενέθλια πρέπει να ξεχαστούν asap?

(Hint: όχι τα πρώτα, αλλά ούτε και τα δεύτερα. Δεν ξέρω αν βοήθησα καθόλου)

Υ.Γ πλάκα-πλάκα, ξέρω μερικά άτομα που θα μπερδευόντουσαν