Το οτιδήποτε μπορεί να δώσει οτιδήποτε στον οποιονδήποτε.
τςςςςςςς...... Ήμουν ξεκάθαρος,έ?
Worry not, my friends, καθώς έχω παραδείγματα.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναρωτιόμουν τί μπορεί κάποιος που δεν έχει τον παραμικρό στόχο, να περιμένει από την ζωή του. Το κακό ήταν ότι αυτός που δεν είχε κανέναν στόχο, ήμουν εγώ. Είχα πέσει σε μελαγχολία (σχετικό βέβαια είναι αυτό, πόσο μελαγχολικά μπορώ εγώ να νιώσω? όχι πολύ,trust me) γιατί έβλεπα κάποιον, ο οποίος είχε πλήρως συνειδητοποιήσει το τί κάνει και γιατί το κάνει. Δεν έχει σημασία ο δικός του στόχος ζωής που είχε, το σημαντικό ήταν ότι ΕΙΧΕ κάποιον στόχο. Σε αντίθεση με μένα.. Και ότι έκανε ήταν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ενώ εγώ? I was just watching time goes by... και δεν υπήρχε η παραμικρή υποψία ότι αυτό μπορεί να αλλάξει στο μέλλον.
Ποιος ήταν αυτός ο κακούργος που με έβαλε σε αυτές τις (πρωτόγνορες για μένα) σκέψεις? Ο Mulder από τα X-Files.... Γελοίο?? Σίγουρα....
Αλλά και όχι. Εγώ αυτό το μύνημα πήρα από τα Χ-Files. Σίγουρα ο δημιουργός της σειράς δεν είχε κανέναν σκοπό να προβληματίσει το κοινό του σχετικά με τέτοια αντιεμπορικά ερωτήματα του στυλ "εγώ τί θέλω από την ζωή μου?" αλλά ποσώς με ενδιαφέρει τί ήθελε αυτός, το θέμα είναι τί μου πέρασε εμένα.
Και αν κάποιος υποψιάζεται ότι είμαι παρανο'ι'κός γιατί ένα φανταστικό πρόσωπο μου θέτει τέτοια ερωτήματα, τότε το επόμενο παράδειγμα θα του/της επιβεβαιώσει τις υποψίες.
Όλοι λένε ότι πρέπει να απολαμβάνουμε τις καθημερινές απλές στιγμές. Έχω μία τάση να μην πιστεύω ότι ακούω να λένε αυτοί οι "όλοι". Έτσι έκανα και με αυτήν την θεωρία, μέχρι που (επιτέλους) είδα κάποιον να κάνει αυτήν την θεωρία,πράξη. Κάποιον που πραγματικά απολάμβανε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής του.
Ποιόν? Τον Homer Simpson.
Στην απίθανη περίπτωση που κάποιος συνεχίζει να διαβάζει αυτό το blog, συνεχίζω:
Τι σημασία έχει αν αυτά τα 2 πρόσωπα είναι φανταστικά? Για μένα, ο Homer και ο Mulder είναι πρόσωπα τόσο αληθινά όσο αληθινός μου φαίνεται ο Χριστός (για παράδειγμα), ο οποίος προσπάθησε να περάσει τα δικά του μυνήματα στους ανθρώπους.
Πλάκα-πλάκα, νομίζω πως αν ο τύπος που έφτιαξε τα blogs φανταζόταν ότι κάποτε σε ένα blog θα είχαν μπει τα ονόματα του Homer,του Mulder και του Χριστού στην ίδια πρόταση, μάλλον θα είχε γίνει μαραγκός αντί για web-designer.
Αλλά αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια (μου): Το πιο άσχετο πράγμα μπορεί να δώσει στο μυαλό τα πιο απρόβλεπτα ερεθίσματα.
Απλά προσπαθήστε να κοιτάξετε βαθιά στο μυαλό σας, και κάτι ανάλογο (αν και μάλλον όχι τόσο γελοίο) θα βρείτε και εσείς.
Saturday, May 26, 2007
Monday, May 14, 2007
29 answers
1.Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
To αντίθετο της απόλυτης δυστυχίας
2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το εγερτήριο. Μετά τις 6/8? Τίποτα!!!!!!!!!!!!
3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Όταν φαντάστηκα την Astarti με την κοιλιά του Homer!
4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Άγχος? Άνγχος? Άνχος? Ούτε να το γράφω δεν ξέρω.
5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Δες παραπάνω..
6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Την μεγαλύτερη επιείκεια την δείχνω στα μικρότερα λάθη. Είναι εύκολο έτσι.
7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με τον Mulder από τα X-Files
8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Homer J. Simpson.
9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
To επόμενο.
10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ακόμα διαμορφώνω άποψη
11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να βλέπει μπάλα. Όλοι οι άλλοι με βάζουν σε σκέψεις.
12. ... και σε μια γυναίκα;
να μπορεί να αρθρώσει 3-4 λέξεις χωρίς να χρησιμοποιεί λέξεις όπως: cosmopolitan, μπουζούκια, γκόμενος, φόρεμα, Hondos Center, κ.α
13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Το Winamp μου
14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Όταν σφυρίζω στο ντους, μπαίνει σαπουνάδα στο στόμα μου
15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Ένας τσελεμεντές που μου πέταξε η γιαγιά μου κάποτε..
16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Το "I aimed you"
17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
κανένας
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
πολύ ενδιαφέρον ερώτηση..πραγματικά...
19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το ότι η κοπέλλα μου μου μιλάει ακόμα.
20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Ότι κερνάς
21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Ξαναρώτα σε λίγα χρόνια, μπορεί να σου έχω κάτι τότε
22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
την ντομάτα στο σουβλάκι
23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
να βοηθάω την μητέρα μου με τις δουλειές του σπιτιου.
24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Το επόμενο format στο pc μου..
25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν δεν θέλω κάποιος να μάθει την αλήθεια
26. Ποιο είναι το μότο σας;
"Hey! Maybe I should be a milkman!!!!"
27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
τρώγωντας popcorn, και βλέποντας την ζωή μου
28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
nice job, dude
29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Eίμαι φαντάρος, σε κάλυψα?
To αντίθετο της απόλυτης δυστυχίας
2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το εγερτήριο. Μετά τις 6/8? Τίποτα!!!!!!!!!!!!
3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Όταν φαντάστηκα την Astarti με την κοιλιά του Homer!
4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Άγχος? Άνγχος? Άνχος? Ούτε να το γράφω δεν ξέρω.
5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Δες παραπάνω..
6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Την μεγαλύτερη επιείκεια την δείχνω στα μικρότερα λάθη. Είναι εύκολο έτσι.
7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με τον Mulder από τα X-Files
8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Homer J. Simpson.
9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
To επόμενο.
10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ακόμα διαμορφώνω άποψη
11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να βλέπει μπάλα. Όλοι οι άλλοι με βάζουν σε σκέψεις.
12. ... και σε μια γυναίκα;
να μπορεί να αρθρώσει 3-4 λέξεις χωρίς να χρησιμοποιεί λέξεις όπως: cosmopolitan, μπουζούκια, γκόμενος, φόρεμα, Hondos Center, κ.α
13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Το Winamp μου
14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Όταν σφυρίζω στο ντους, μπαίνει σαπουνάδα στο στόμα μου
15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Ένας τσελεμεντές που μου πέταξε η γιαγιά μου κάποτε..
16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Το "I aimed you"
17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
κανένας
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
πολύ ενδιαφέρον ερώτηση..πραγματικά...
19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το ότι η κοπέλλα μου μου μιλάει ακόμα.
20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Ότι κερνάς
21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Ξαναρώτα σε λίγα χρόνια, μπορεί να σου έχω κάτι τότε
22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
την ντομάτα στο σουβλάκι
23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
να βοηθάω την μητέρα μου με τις δουλειές του σπιτιου.
24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Το επόμενο format στο pc μου..
25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν δεν θέλω κάποιος να μάθει την αλήθεια
26. Ποιο είναι το μότο σας;
"Hey! Maybe I should be a milkman!!!!"
27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
τρώγωντας popcorn, και βλέποντας την ζωή μου
28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
nice job, dude
29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Eίμαι φαντάρος, σε κάλυψα?
κάπου-κάποιος-κάποτε
Κάποτε, ήταν ένα αγοράκι, το οποίο είχε έναν σκύλο (Λάσσυ). Το αγοράκι υπεραγαπούσε την Λάσσυ, και φυσικά η Λάσσυ ανταπέδιδε την αγάπη αυτή.
Μία μέρα, εξαπλώθηκε μία φήμη στο χωριό που ζούσαν, ότι η Λάσσυ είχε μολυνθεί από την αρρώστεια της λύσσας. Οι χωρικοί φοβήθηκαν ότι η Λάσσυ θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για τους ίδιους και γενικότερα για το χωριό, οπότε αποφάσισαν να την θανατώσουν.
Και ξεκίνησαν για το αγρόκτημα του μικρού αγοριού..
Το αγοράκι έμαθε τι είχε συμβεί. Ήξερε ότι η Λάσσυ δεν είχε τίποτα, αλλά επίσης ήξερε ότι οι χωρικοί δεν θα τον παίρναν στα σοβαρά. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να σωθεί η Λάσσυ: να μην την έβρισκαν οι χωρικοί.
Έτσι λοιπόν, έφυγε με την Λάσσυ για το δάσος. Μόλις φτάσανε, το αγοράκι(με δάκρυα στα μάτια) χαιρέτησε για τελευταία φορά τον σκύλο του. Η Λάσσυ όμως, δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει, και γιατί το αφεντικό της ήταν λυπημένο.
Στην συνέχεια, το αγόρι άρχισε να λέει στην Λάσσυ να φύγει, να τρέξει για να σωθεί,να χαθεί μέσα στο δάσος. Μάταια..Η Λάσσυ δεν έφευγε μακριά από το αγαπημένο της αφεντικό..
Το αγοράκι, αν και μικρό σε ηλικία, ήξερε ότι η αγάπη της Λάσσυ μπορούσε να την μπλέξει άσχημα, οπότε άρχιζε να της φωνάζει ότι πρέπει να φύγει, όλο και πιο έντονα.
Η Λάσσυ όμως παρέμεινε πιστή στο αφεντικό της, αν και παραξενεμένη από την περίεργη συμπεριφορά του.
Τότε το αγοράκι,απελπισμένο, ήξερε ότι δεν έχει άλλη επιλογή: άρχιζε να φωνάζει στην Λάσσυ ότι δεν την αγαπάει, ότι είναι κακό σκυλί, και ότι δεν θέλει να την ξαναδεί στα μάτια του. Η Λάσσυ, για πρώτη φορά από τότε που μπήκανε στο δάσος,σταμάτησε να κουνάει χαρούμενη την ουρά της, και κοίταξε το αφεντικό της στα μάτια, με τα μεγάλα δικά της ειλικρηνή μάτια. Το αγοράκι, συνέχισε να φωνάζει ότι δεν την αγαπά, και μάλιστα της πέταξε μία πέτρα.
Η Λάσσυ, μην πιστεύοντας αυτό που ζούσε, γύρισε και άρχισε να περπατάει αργά, προς την αντίθετη κατεύθυνση από το αφεντικό της. Ρίχνοντας που και που θλιμμένες ματιές πίσω της, η Λάσσυ ξεκίνησε να τρέχει.
Το αγοράκι είχε κρυφτεί πίσω από ένα δέντρο. Δεν ήθελε να τον δει η Λάσσυ να κλαίει, γιατί μπορεί να γύρναγε πίσω. Όμως εκλαιγε, όπως δεν είχε ξανακλάψει ποτέ του.
Μία μέρα, εξαπλώθηκε μία φήμη στο χωριό που ζούσαν, ότι η Λάσσυ είχε μολυνθεί από την αρρώστεια της λύσσας. Οι χωρικοί φοβήθηκαν ότι η Λάσσυ θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για τους ίδιους και γενικότερα για το χωριό, οπότε αποφάσισαν να την θανατώσουν.
Και ξεκίνησαν για το αγρόκτημα του μικρού αγοριού..
Το αγοράκι έμαθε τι είχε συμβεί. Ήξερε ότι η Λάσσυ δεν είχε τίποτα, αλλά επίσης ήξερε ότι οι χωρικοί δεν θα τον παίρναν στα σοβαρά. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να σωθεί η Λάσσυ: να μην την έβρισκαν οι χωρικοί.
Έτσι λοιπόν, έφυγε με την Λάσσυ για το δάσος. Μόλις φτάσανε, το αγοράκι(με δάκρυα στα μάτια) χαιρέτησε για τελευταία φορά τον σκύλο του. Η Λάσσυ όμως, δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει, και γιατί το αφεντικό της ήταν λυπημένο.
Στην συνέχεια, το αγόρι άρχισε να λέει στην Λάσσυ να φύγει, να τρέξει για να σωθεί,να χαθεί μέσα στο δάσος. Μάταια..Η Λάσσυ δεν έφευγε μακριά από το αγαπημένο της αφεντικό..
Το αγοράκι, αν και μικρό σε ηλικία, ήξερε ότι η αγάπη της Λάσσυ μπορούσε να την μπλέξει άσχημα, οπότε άρχιζε να της φωνάζει ότι πρέπει να φύγει, όλο και πιο έντονα.
Η Λάσσυ όμως παρέμεινε πιστή στο αφεντικό της, αν και παραξενεμένη από την περίεργη συμπεριφορά του.
Τότε το αγοράκι,απελπισμένο, ήξερε ότι δεν έχει άλλη επιλογή: άρχιζε να φωνάζει στην Λάσσυ ότι δεν την αγαπάει, ότι είναι κακό σκυλί, και ότι δεν θέλει να την ξαναδεί στα μάτια του. Η Λάσσυ, για πρώτη φορά από τότε που μπήκανε στο δάσος,σταμάτησε να κουνάει χαρούμενη την ουρά της, και κοίταξε το αφεντικό της στα μάτια, με τα μεγάλα δικά της ειλικρηνή μάτια. Το αγοράκι, συνέχισε να φωνάζει ότι δεν την αγαπά, και μάλιστα της πέταξε μία πέτρα.
Η Λάσσυ, μην πιστεύοντας αυτό που ζούσε, γύρισε και άρχισε να περπατάει αργά, προς την αντίθετη κατεύθυνση από το αφεντικό της. Ρίχνοντας που και που θλιμμένες ματιές πίσω της, η Λάσσυ ξεκίνησε να τρέχει.
Το αγοράκι είχε κρυφτεί πίσω από ένα δέντρο. Δεν ήθελε να τον δει η Λάσσυ να κλαίει, γιατί μπορεί να γύρναγε πίσω. Όμως εκλαιγε, όπως δεν είχε ξανακλάψει ποτέ του.
Subscribe to:
Posts (Atom)