Sunday, October 28, 2007

Report from Madrid

Για να πάρω πτυχίο, πρέπει να κάνω την πρακτική μου. Θα μπορούσα φυσικά να κάτσω στα αυγά μου, να κάνω την πρακτική σε ένα ξενοδοχείο ή σε ένα τουριστικό γραφείο κοντά στο σπίτι μου, να τελείωνει η υπόθεση.

Αλλά γιατί να μην περιπλέξω λίγο τα πράγματα? 'Ετσι λοιπόν, αποφάσισα να ξενιτευτώ για δεύτερη φορά, αυτή τη φορά για λίγο πιο νότεια, για Ισπανία μεριά.

Το όλο story ξεκίνησε πριν από 4 μέρες. Eίχα βρει ένα φτηνό εισιτήριο για Μαδρίτη, και όπως όλα τα φτηνα εισιτήρια που σέβονται τον εαυτό τους, έτσι και αυτό ήταν για τις πρώτες πρωινές ώρες.. 04.50 πέταγα από Θεσσαλονίκη (γνωστή και ως Θεσσαλλλλονίκη, μπουγατσούπολη, αντίδραση-στο-κατεστημένο-της-Αθήνας, Μπαογκάρα-ρε, Ντου, κτλ) για Ζυρίχη, και από εκεί μετά από 40 λεπτά για Μαδρίτη.
Για κάποιον άλλο, αυτή μπορεί να ήταν άσχημη ώρα, όχι όμως και για μένα. Αφού είδα το ματσάκι Ρέιντζερς-Μπαρτσελόνα, και μετά φάσεις από τους υπόλοιπους αγώνες του champions league (Tζάμπιο Λικ για τον Μάκαρο) και αφού έβρισα ορισμένους Αγίους γιατί έχασα -πάλι- το στοίχημα για έναν -πάλι- αγώνα, μάζεψα τα πράγματα μου και πήγα στο αεροδρόμιο.
Για κάποιον που τα τελευταία 3 αεροπορικά ταξίδια τα έκανε με την SKY EXPRESS (αλήθεια,πόσοι από εσάς ξέρετε ότι η SKY EXPRESS είναι ελληνική αεροπορική εταιρεία?)
η SWISSAIR ήταν κάτι το διαφορετικό. Οι Ελβετίδες αεροσυνοδοί και η ελβετική ακρίβεια έκλεψαν τις εντυπώσεις μου. Θα έκλεβαν και τις δικές σας, εκτός αν απεχθάνεστε να φεύγετε και να φτάνετε στην ώρα σας, και δεν σας αρέσουν οι ψηλές ξανθιές πρασινομάτες γυναίκες, οι οποίες σε ρωτάνε τι θα πιεις και σου έρχεται να τις πεις Yes, I do!

'Οπως έμαθα αργότερα, όταν ταξιδεύεις μέσω άλλης πόλης, είναι καλό να υπάρχει 2 ώρες κενό ανάμεσα στις πτήσεις, γιατί αλλιώς η βαλίτσα σου δεν προλαβαίνει να χωθεί ανάμεσα στις βαλίτσες που θα ταξιδέψουν μαζί σου, και θα έρθει με την επόμενη πτήση.
Εκτός βέβαια αν το κάνεις επίτηδες ώστε να πιάσεις την κουβέντα στην όμορφη Ισπανίδα που δουλέυει στο Lost&Found. Κατανοητόν.
Και αφού έσκασα 70 γιούρο στο ταξί (για να μην κατηγορούμε συνέχεια τους έλληνες ταρίφες) έφτασα σπίτι.
Ήταν Τετάρτη, και μόλις έφτασα, πληροφορήθηκα από τον θείο μου ότι βρήκε εισιτήρια για το Μπερναμπέου, το γήπεδο της Ρεάλ για όσους δεν ξέρουν (γυναίκες, Γιάννης κτλ) για το Ρεάλ-Ολυμπιακός!! Μια χαρά ξεκίνησε η 7μηνη διαμονή στην Ισπανία!

Στο γήπεδο, η ατμόσφαιρα φανταστική. Μου έκανε εντύπωση πόσες γυναίκες και παιδιά υπήρχαν στις εξέδρες. Δίπλα μου μάλιστα, καθόταν μια μητέρα με το παιδί της, μόνοι! Χωρίς τον άντρα της ή τον αδελφό της ή κανέναν άλλον. Και γιατί όχι? Όπως αποδείχτηκε, δεν είχε κανέναν λόγο να φοβάται. Ούτε ένα μπουκάλι δεν πετάχτηκε στο γήπεδο, κανένα πρεζάκι να κρεμιέται από τα κάγκελα και να φωνάζει διάφορα για την μητέρα του διαιτητή ή των αντιπάλων, φωτοβολίδες ούτε για αστείο, και γενικώς τίποτα από τα ωραία των ελληνικών γηπέδων.
Εγώ με τον αδελφό μου καθόμασταν με τους οπαδούς της Ρεάλ. Στα γκολ που σημείωσε ο Ολυμπιακός, ο αδελφός μου πετάχτηκε και πανυγίρισε. Η αντίδραση των Ισπανών που καθόντουσαν γύρω μας? Ένας πιτσιρικάς έκανε πλάκα με τον αδελφό μου και του είπε οτι θα φάτε 5 γκολ(χαμογελαστά πάντα) και ένας κύριος κάποιας ηλικίας, έκοψε το μισό από το σάντουιτς του, και του το πρόσφερε. Οι υπόλοιποι συνέχισαν να βλέπουν το ματς.
Φανταστήτε σκηνικό σε ελληνικό γήπεδο, να βάζει γκολ η φιλοξενούμενη ομάδα, και ένας φίλαθλός της να πανηγύριζε το γκολ, ανάμεσα στους άλλους οπαδούς. Θα τον κερνούσαμε και εμείς σάντουιτς?
Στο τέλος του αγώνα, οι οπαδοί του Ολυμπιακού φωνάζαν "Θρύλε, γάμα, των Ισπανών την μάνα" και οι Ισπανοί, μη καταλαβαίνοντας ελληνικά (και σίγουρα δεν πήγε το μυαλό τους στο ότι μπορεί να τους έβριζαν την μάνα) απλώς κάνανε μια χειρονομία αποδοκιμασίας (με τον αντίχειρα προς τα κατω). Πιο μετά, οι οπαδοί του Ολυμπιακού φωνάξαν Μπάρτσα-Μπάρτσα (αιώνιος εχθρός της Ρεάλ,για τις γυναίκες και τον Γιάννη) και ο Ισπανοί φωνάζαν Παναθηναικός! Με αυτά και μ'αυτά, όλοι φύγαμε γελώντας από το γήπεδο (εκτός τους οπαδούς του Ολυμπιακού που φωνάξαν κάτι ακόμα για τις Ισπανίδες μάνες)

Ελπίζω την άλλη κυριακή να δω την Ατλέτικο Μαδρίτης από κοντά! Ήδη την έχω πάρει στο manager για να εξικοιωθώ με τους καινούργιους παίκτες. Λάμπρο, κάνε το ίδιο.

Αυτά για σήμερα, αύριο αρχίζω μαθήματα Ισπανικών, οπότε ίσως γράψω για αυτό κάτι.

Thursday, October 11, 2007

Part 1 of 2

Έχω ξενερώσει με την φάση των blogs, γιατί έχει γίνει πολύ της μόδας.
Και δεν εννοώ ότι ο καθένας έχει φτιάξει ένα blog και γράφει. Στο κάτω-κάτω, και εγώ ένας καθένας είμαι, που έχω ανοίγει ένα δικό μου blog και γράφω.
Έχω ξενερώσει που διαβάζω σε εφημερίδες (ακόμα και αθλητικές!) (τώρα που το σκέφτομαι, μόνο αθλητικές διαβάζω, οπότε...) αφιερώματα ή αποσπάσματα σε/από blogs.
Στην τηλεόραση έχουν αρχίσει οι πρώτες εκπομπές με "bloggers".
Πηγαίνω στο βιβλιοπωλείο και βλέπω βιβλία γραμένα από γυναίκες (αποκλειστικά) που ξεκινήσαν γράφοντας blogs. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά τολμάνε να τα βάζουνε και στην βιτρίνα δίπλα στον πολυαγαπημένο Steven King! Εγώ πιστεύω ότι η κανονική θέση αυτών των βιβλίων είναι να αντικαταστήσουν το πόδι από κάποιο τραπέζι (πάνω στο οποίο έχεις βάλει να εκτείθεται το βιβλίο του King που λέγαμε) το οποίο τραπέζι μπορεί να έχει χάσει το original ξύλινο πόδι του (σε κάποιο πόλεμο μεταξύ τραπεζιών, γνωστός και ως επιτραπέζιος πόλεμος).

Ξέφυγα όμως από το αρχικό θέμα, το οποίο μας αφήνει με ένα ερώτημα: γιατί η άνω και κάτω τελεία είναι ο συνδυασμός shift+Q (όταν γράφεις αγγλικά)?
Και για να καταλάβετε τι εννοώ, θα ξαναγράψω το παραπάνω, πατώντας το πλήκτρο στο οποίο απεικονίζεται η άνω και κάτω τελεία.
Ξέφυγα όμως από το αρχικό θέμα, το οποίο μας αφήνει με ένα ερώτημα¨ Γιατί τόσο blog? (είδατε?)

Αλλά κάπου εδώ πρέπει να διακόψουμε το πρόγραμα μας, γιατί με πήρε ένας φίλος μου τηλ, και θα πάω σπίτι του να παίξουμε pro.
Μακάρι να είχα χρόνο να γράψω περισσότερα, αλλά όσο μεγαλώνεις, τόσο λιγοστεύει και ο ελεύθερος σου χρόνος, και μεγαλώνουν οι ευθύνες....

Φύγαμε για pro λοιπόν!!!

Τα λέμε αύριο για το part 2!!!