Υπάρχει μία φράση που χρησιμοποίούν πολλοί: "Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες"
Πόσοι άραγε ξέρουν τι σημαίνει αυτό... Και πόσοι από αυτούς θα το λέγανε αν καταλάβαιναν την πραγματική σημασία αυτής της φράσης....
Όλοι έχουν ή προσποιούνται οτι έχουν ένα στόχο στην ζωή τους. Φυσικά, οι περισσότεροι δεν κάνουν τίποτα για να πλησιάσουν το όνειρο τους, απλά παρακαλάνε να τους έρθει ως μάνα εξ ουρανού.
Σε όλη μου την ζωή είχα (και έχω) την ψευδαίσθηση που έχουν όλοι: οτι δεν είμαι ένας από τους πολλούς, οτι δεν ανήκω στην μάζα. Και ήμουν (είμαι) περήφανος επειδήν εγώ, σε αντίθεση με τους "πολλούς", προσπαθώ να πραγματοποιήσω το όνειρό μου.
΄
Όμως έρχονται στιγμές που αναρωτιέμαι..Μήπως έχουν δίκιο οι πολλοί και όχι εγώ?
Πόσο μακριά πρέπει να φτάσεις για να κάνεις αυτό που πάντα ήθελες? Πόσες θυσίες μπορείς να κάνεις μέχρι το ανθρωπάκι που κατοικεί στο μυαλό σου σου πει: "Ωπ, ως εδώ. Οτιδήποτε περισσότερο, είναι too much." Που στο ανάθεμα είναι αυτή η λεπτή κόκκινη γραμμή? Όταν φτάσω στο τέλος της διαδρομής και κοιτάξω πίσω και δω όλα αυτά που δεν έκανα για να φτάσω εδώ, πως θα το πάρω?
Μετράω τα υπέρ και τα κατά, και μου βγαίνει θετικό το πρόσημο. Τι γίνεται όμως με οτιδήποτε δεν μπορείς να μετρήσεις?
Σε όλη μου την ζωή, απλά περίμενα και παρακουλουθούσα το πως μου έρχονται τα πράγματα. Όλα πήγαν καλά. Τώρα γιατί δεν αφήνω την ροή των πραγμάτων αλλά αντίθετα κάνω ότι μπορώ για να πάω κόντρα στο ρεύμα? Μάλλον γιατί προτιμώ να την πατήσω από δικά μου λάθη και όχι από λάθη των άλλων.
Δεν ξέρω κανέναν που να βρέθηκε σε αυτήν την θέση. Μόνο έναν, αλλά αυτός δεν έκανε την υπέρτατη θυσία. Δεν χρειάστηκε. Εμένα όμως μάλλον θα μου ζητηθεί.
Και μάλλον θα την κάνω
Υ.Γ Συγνώμη που γράφω τόσο γενικά, αμφιβάλλω αν κατάλαβε κανείς τι θέλω να πω.
4 comments:
καλα κανεις και αμφιβαλεις
:)
ΜΑΛΛΟΝ θα την κάνεις;
Δεν μπορεσα να καταλάβω για ποια θυσία μιλάς, αλλά κατάλαβα για ποιόν λόγο ίσως χρειαστεί να γίνει.Και νομίζω πως σίγουρα θα την κάνεις.
Have faith...αστο να κυλήσει..
(Οταν έρθεις θύμισε μου να σου πώ την θεωρία που έχω για σένα πάνω σε όλους αυτούς τους προβληματισμούς σου.Να και κάτι που δεν σου έχω πεί ποτέ!)
:)
Κανένας μας δεν είναι ένας από τους πολλούς, καθένας μας είναι ξεχωριστός κι όμως όλοι μαζί είμαστε η μάζα.
Το ζήτημα είναι αν είσαι σε μία μάζα η οποία παίρνει κατευθύνσεις από άλλους ή αν είσαι ένας αυτόνομα σκεπτόμενος που οι απόψεις σου δεν ταυτίστηκαν αλλά βρήκαν ένα ή περισσότερα σημεία επαφής, έναν κοινό παρονομαστή, μια παραπλήσια οπτική γωνία, ένας που το πήρε απόφαση ότι τελικά δεν είναι ένας αλλά πολλοί σκόρπιοι, αποτέλεσμα του "διαίρει και βασίλευε" του συστήματος και του φόβου.
Υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να προσπαθήσουν να καταλάβουν λοιπόν αν τους δοθεί αυτή η ευκαιρία.
Εδώ και κάμποσα χρόνια πιστέυω οτι όταν έρθει η ώρα που πεθαίνεις για ένα δευτερόλεπτο περνάει μπροστά απο τα μάτια σου όλη η ως τότε ζωή σου...Και ή πεθαίνεις με ένα χαμόγελο ικανοποίησης για όλα όσα πρόλαβες να κάνεις,να δεις και να ζήσεις ή ένα δάκρυ κυλάει στις άκρες των ματιών για όσα ήθελες μα ποτέ δεν σε άδησε εκείνο το ανθρωπάκι τπου μυαλού σου να κάνεις...
Προτιμώ ,γι'αυτό άλλωστα έχω παρεξηγηθεί πολλές φορές(και εσύ το ξέρεις)εκείνο το γαμημένο δευτερόλεπτο να κλάσω στα γέλια...
Καλή συνέχεια man...
Post a Comment