Φοιτητής στην Σαλόνικα..

Για κάποιον άγνωστο λόγο, χθες είχα flashback από την φοιτητική μου ζωή στην Θεσσαλονίκη.

Θυμάμαι ότι πηγαίναμε μόνο στα εργαστήρια (όπως όλοι οι φοιτητές που σέβονται τον θεσμό) για να καταπνίξουμε μία φωνούλα (γνωστή και ως συνείδηση) που μας μουρμούραγε κάτι βλακείες πέρι ¨φάγωμα των λεφτών της μαμάς και του μπαμπά".

Επίσης θυμάμαι τις κόντρες που κάναμε με τον συγκάτοικό μου για το ποιος θα αναδειχθεί King of scratching, και για το ποιος θα φάει πιο γρήγορα τα λεφτά που με τόσο έξυπνο τρόπο είχαμε αποσπάσει από τους γονείς μας, χρησιμοποιώντας δικαιολογίες του στυλ "Θέλω λεφτά για βιβλία" κτλ. Αυτό βέβαια που δεν λέγαμε στους γονείς μας, είναι ότι τα βιβλία που ήδη είχαμε, χρησίμευαν ως πόδι σε κάποιον καναπέ, ο οποίος είχε χάσει το original ξύλινο πόδι του όταν προσπαθούσα να δείξω στον συγκάτοικο πως έβαζε τα γκολ ο Maradona.

Θυμάμαι τα καντήλια που έριχνα στον συγκάτοικο όταν ξυπνούσα το πρωί και έβλεπα τον κάθε απίθανο μπροστά μου. Από την Δεληγιάννη (οι μυημένοι ξέρουν...) μέχρι τους τελειωμένους φίλους του αδελφού του, οι οποίοι είχαν ξεμείνει από το προηγούμενο βράδυ, όπου είχαν γίνει του κόσμου οι καταχρήσεις.

Θυμάμαι που έπαιζα manager με τον Λάμπρο μέχρι τις 07.00, όταν και ακούσαμε ένα πολύ δυνατό θόρυβο από την τουαλέτα. Είχε πέσει το καζανάκι!!!!!!!!! Θυμάμαι την έκπληξη του, σε αντίθεση με μένα που γέλαγα, συνηθισμένος από τέτοια μικροατυχήματα στο σπίτι μας.
Επίσης θυμάμαι ότι ο συγκάτοικος μου δεν ξύπνησε...(τι έκπληξη)

Θυμάμαι κάτι ιστορίες με κοπέλλες, που όταν τις διηγούμαι, όλοι τις βρίσκουν αστείες εκτός από μένα..

Φυσικά θύμαμαι το πρόγραμμα Erasmus (God bless this program) που με έστειλε Ολλανδία (God bless this country) και ποιο συγκεκριμένα στην Breda (God bless this town). Αλλά για αυτό, θα μιλήσουμε άλλη φορά...

Εννοείτε ότι θυμάμαι κάτι ταβερνούλες στην Άθωνος, όπου η ρετσίνα αφθονούσε..

Θυμάμαι την πρώτη φορά που με επισκέφτηκε η Ολυμπία, που κάτσαμε στον καναπέ από το απογευματάκι και μιλούσαμε, μιλούσαμε,μιλούσαμε ώσπου πήγαμε για ύπνο. Ώρα? 7-8 το πρωί! Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να μιλάω με κάποιον για τόσες πολλές ώρες συνεχόμενα.
Και δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το είχα κάνει με κάποιον άλλο.

θυμάμαι ότι είχαμε 2 υπολογιστές (1 pc και ένα laptop) το playstation 2, το Nintendo Gamecube, τα φορητά mp3 players, στερεοφωνικό, βίντεο και άλλα χρήσιμα πράγματα, αλλά μόλις τελείωνε η έβδομαδα δεν είχαμε λεφτά να φάμε!

Φυσικά το ψυγείο μας (αυτό που λειτουργούσε, όχι το άλλο) είχε ότι έχουν τα περισσότερα φοιτητικά ψυγεία (και κυρίως τα αντρικά): μπύρες και ρετσίνες. Η κατάψυξη?παγάκια. Γιατί όλα αντέχονται, αλλά όχι η έλλειψη φραπέ...

Θυμάμαι και άλλα, πολλά, αλλά νομίζω ότι ήδη έχω γράψει πολλά.

God bless Salonika