Για να πάρω πτυχίο, πρέπει να κάνω την πρακτική μου. Θα μπορούσα φυσικά να κάτσω στα αυγά μου, να κάνω την πρακτική σε ένα ξενοδοχείο ή σε ένα τουριστικό γραφείο κοντά στο σπίτι μου, να τελείωνει η υπόθεση.
Αλλά γιατί να μην περιπλέξω λίγο τα πράγματα? 'Ετσι λοιπόν, αποφάσισα να ξενιτευτώ για δεύτερη φορά, αυτή τη φορά για λίγο πιο νότεια, για Ισπανία μεριά.
Το όλο story ξεκίνησε πριν από 4 μέρες. Eίχα βρει ένα φτηνό εισιτήριο για Μαδρίτη, και όπως όλα τα φτηνα εισιτήρια που σέβονται τον εαυτό τους, έτσι και αυτό ήταν για τις πρώτες πρωινές ώρες.. 04.50 πέταγα από Θεσσαλονίκη (γνωστή και ως Θεσσαλλλλονίκη, μπουγατσούπολη, αντίδραση-στο-κατεστημένο-της-Αθήνας, Μπαογκάρα-ρε, Ντου, κτλ) για Ζυρίχη, και από εκεί μετά από 40 λεπτά για Μαδρίτη.
Για κάποιον άλλο, αυτή μπορεί να ήταν άσχημη ώρα, όχι όμως και για μένα. Αφού είδα το ματσάκι Ρέιντζερς-Μπαρτσελόνα, και μετά φάσεις από τους υπόλοιπους αγώνες του champions league (Tζάμπιο Λικ για τον Μάκαρο) και αφού έβρισα ορισμένους Αγίους γιατί έχασα -πάλι- το στοίχημα για έναν -πάλι- αγώνα, μάζεψα τα πράγματα μου και πήγα στο αεροδρόμιο.
Για κάποιον που τα τελευταία 3 αεροπορικά ταξίδια τα έκανε με την SKY EXPRESS (αλήθεια,πόσοι από εσάς ξέρετε ότι η SKY EXPRESS είναι ελληνική αεροπορική εταιρεία?)
η SWISSAIR ήταν κάτι το διαφορετικό. Οι Ελβετίδες αεροσυνοδοί και η ελβετική ακρίβεια έκλεψαν τις εντυπώσεις μου. Θα έκλεβαν και τις δικές σας, εκτός αν απεχθάνεστε να φεύγετε και να φτάνετε στην ώρα σας, και δεν σας αρέσουν οι ψηλές ξανθιές πρασινομάτες γυναίκες, οι οποίες σε ρωτάνε τι θα πιεις και σου έρχεται να τις πεις Yes, I do!
'Οπως έμαθα αργότερα, όταν ταξιδεύεις μέσω άλλης πόλης, είναι καλό να υπάρχει 2 ώρες κενό ανάμεσα στις πτήσεις, γιατί αλλιώς η βαλίτσα σου δεν προλαβαίνει να χωθεί ανάμεσα στις βαλίτσες που θα ταξιδέψουν μαζί σου, και θα έρθει με την επόμενη πτήση.
Εκτός βέβαια αν το κάνεις επίτηδες ώστε να πιάσεις την κουβέντα στην όμορφη Ισπανίδα που δουλέυει στο Lost&Found. Κατανοητόν.
Και αφού έσκασα 70 γιούρο στο ταξί (για να μην κατηγορούμε συνέχεια τους έλληνες ταρίφες) έφτασα σπίτι.
Ήταν Τετάρτη, και μόλις έφτασα, πληροφορήθηκα από τον θείο μου ότι βρήκε εισιτήρια για το Μπερναμπέου, το γήπεδο της Ρεάλ για όσους δεν ξέρουν (γυναίκες, Γιάννης κτλ) για το Ρεάλ-Ολυμπιακός!! Μια χαρά ξεκίνησε η 7μηνη διαμονή στην Ισπανία!
Στο γήπεδο, η ατμόσφαιρα φανταστική. Μου έκανε εντύπωση πόσες γυναίκες και παιδιά υπήρχαν στις εξέδρες. Δίπλα μου μάλιστα, καθόταν μια μητέρα με το παιδί της, μόνοι! Χωρίς τον άντρα της ή τον αδελφό της ή κανέναν άλλον. Και γιατί όχι? Όπως αποδείχτηκε, δεν είχε κανέναν λόγο να φοβάται. Ούτε ένα μπουκάλι δεν πετάχτηκε στο γήπεδο, κανένα πρεζάκι να κρεμιέται από τα κάγκελα και να φωνάζει διάφορα για την μητέρα του διαιτητή ή των αντιπάλων, φωτοβολίδες ούτε για αστείο, και γενικώς τίποτα από τα ωραία των ελληνικών γηπέδων.
Εγώ με τον αδελφό μου καθόμασταν με τους οπαδούς της Ρεάλ. Στα γκολ που σημείωσε ο Ολυμπιακός, ο αδελφός μου πετάχτηκε και πανυγίρισε. Η αντίδραση των Ισπανών που καθόντουσαν γύρω μας? Ένας πιτσιρικάς έκανε πλάκα με τον αδελφό μου και του είπε οτι θα φάτε 5 γκολ(χαμογελαστά πάντα) και ένας κύριος κάποιας ηλικίας, έκοψε το μισό από το σάντουιτς του, και του το πρόσφερε. Οι υπόλοιποι συνέχισαν να βλέπουν το ματς.
Φανταστήτε σκηνικό σε ελληνικό γήπεδο, να βάζει γκολ η φιλοξενούμενη ομάδα, και ένας φίλαθλός της να πανηγύριζε το γκολ, ανάμεσα στους άλλους οπαδούς. Θα τον κερνούσαμε και εμείς σάντουιτς?
Στο τέλος του αγώνα, οι οπαδοί του Ολυμπιακού φωνάζαν "Θρύλε, γάμα, των Ισπανών την μάνα" και οι Ισπανοί, μη καταλαβαίνοντας ελληνικά (και σίγουρα δεν πήγε το μυαλό τους στο ότι μπορεί να τους έβριζαν την μάνα) απλώς κάνανε μια χειρονομία αποδοκιμασίας (με τον αντίχειρα προς τα κατω). Πιο μετά, οι οπαδοί του Ολυμπιακού φωνάξαν Μπάρτσα-Μπάρτσα (αιώνιος εχθρός της Ρεάλ,για τις γυναίκες και τον Γιάννη) και ο Ισπανοί φωνάζαν Παναθηναικός! Με αυτά και μ'αυτά, όλοι φύγαμε γελώντας από το γήπεδο (εκτός τους οπαδούς του Ολυμπιακού που φωνάξαν κάτι ακόμα για τις Ισπανίδες μάνες)
Ελπίζω την άλλη κυριακή να δω την Ατλέτικο Μαδρίτης από κοντά! Ήδη την έχω πάρει στο manager για να εξικοιωθώ με τους καινούργιους παίκτες. Λάμπρο, κάνε το ίδιο.
Αυτά για σήμερα, αύριο αρχίζω μαθήματα Ισπανικών, οπότε ίσως γράψω για αυτό κάτι.
Sunday, October 28, 2007
Thursday, October 11, 2007
Part 1 of 2
Έχω ξενερώσει με την φάση των blogs, γιατί έχει γίνει πολύ της μόδας.
Και δεν εννοώ ότι ο καθένας έχει φτιάξει ένα blog και γράφει. Στο κάτω-κάτω, και εγώ ένας καθένας είμαι, που έχω ανοίγει ένα δικό μου blog και γράφω.
Έχω ξενερώσει που διαβάζω σε εφημερίδες (ακόμα και αθλητικές!) (τώρα που το σκέφτομαι, μόνο αθλητικές διαβάζω, οπότε...) αφιερώματα ή αποσπάσματα σε/από blogs.
Στην τηλεόραση έχουν αρχίσει οι πρώτες εκπομπές με "bloggers".
Πηγαίνω στο βιβλιοπωλείο και βλέπω βιβλία γραμένα από γυναίκες (αποκλειστικά) που ξεκινήσαν γράφοντας blogs. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά τολμάνε να τα βάζουνε και στην βιτρίνα δίπλα στον πολυαγαπημένο Steven King! Εγώ πιστεύω ότι η κανονική θέση αυτών των βιβλίων είναι να αντικαταστήσουν το πόδι από κάποιο τραπέζι (πάνω στο οποίο έχεις βάλει να εκτείθεται το βιβλίο του King που λέγαμε) το οποίο τραπέζι μπορεί να έχει χάσει το original ξύλινο πόδι του (σε κάποιο πόλεμο μεταξύ τραπεζιών, γνωστός και ως επιτραπέζιος πόλεμος).
Ξέφυγα όμως από το αρχικό θέμα, το οποίο μας αφήνει με ένα ερώτημα: γιατί η άνω και κάτω τελεία είναι ο συνδυασμός shift+Q (όταν γράφεις αγγλικά)?
Και για να καταλάβετε τι εννοώ, θα ξαναγράψω το παραπάνω, πατώντας το πλήκτρο στο οποίο απεικονίζεται η άνω και κάτω τελεία.
Ξέφυγα όμως από το αρχικό θέμα, το οποίο μας αφήνει με ένα ερώτημα¨ Γιατί τόσο blog? (είδατε?)
Αλλά κάπου εδώ πρέπει να διακόψουμε το πρόγραμα μας, γιατί με πήρε ένας φίλος μου τηλ, και θα πάω σπίτι του να παίξουμε pro.
Μακάρι να είχα χρόνο να γράψω περισσότερα, αλλά όσο μεγαλώνεις, τόσο λιγοστεύει και ο ελεύθερος σου χρόνος, και μεγαλώνουν οι ευθύνες....
Φύγαμε για pro λοιπόν!!!
Τα λέμε αύριο για το part 2!!!
Και δεν εννοώ ότι ο καθένας έχει φτιάξει ένα blog και γράφει. Στο κάτω-κάτω, και εγώ ένας καθένας είμαι, που έχω ανοίγει ένα δικό μου blog και γράφω.
Έχω ξενερώσει που διαβάζω σε εφημερίδες (ακόμα και αθλητικές!) (τώρα που το σκέφτομαι, μόνο αθλητικές διαβάζω, οπότε...) αφιερώματα ή αποσπάσματα σε/από blogs.
Στην τηλεόραση έχουν αρχίσει οι πρώτες εκπομπές με "bloggers".
Πηγαίνω στο βιβλιοπωλείο και βλέπω βιβλία γραμένα από γυναίκες (αποκλειστικά) που ξεκινήσαν γράφοντας blogs. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά τολμάνε να τα βάζουνε και στην βιτρίνα δίπλα στον πολυαγαπημένο Steven King! Εγώ πιστεύω ότι η κανονική θέση αυτών των βιβλίων είναι να αντικαταστήσουν το πόδι από κάποιο τραπέζι (πάνω στο οποίο έχεις βάλει να εκτείθεται το βιβλίο του King που λέγαμε) το οποίο τραπέζι μπορεί να έχει χάσει το original ξύλινο πόδι του (σε κάποιο πόλεμο μεταξύ τραπεζιών, γνωστός και ως επιτραπέζιος πόλεμος).
Ξέφυγα όμως από το αρχικό θέμα, το οποίο μας αφήνει με ένα ερώτημα: γιατί η άνω και κάτω τελεία είναι ο συνδυασμός shift+Q (όταν γράφεις αγγλικά)?
Και για να καταλάβετε τι εννοώ, θα ξαναγράψω το παραπάνω, πατώντας το πλήκτρο στο οποίο απεικονίζεται η άνω και κάτω τελεία.
Ξέφυγα όμως από το αρχικό θέμα, το οποίο μας αφήνει με ένα ερώτημα¨ Γιατί τόσο blog? (είδατε?)
Αλλά κάπου εδώ πρέπει να διακόψουμε το πρόγραμα μας, γιατί με πήρε ένας φίλος μου τηλ, και θα πάω σπίτι του να παίξουμε pro.
Μακάρι να είχα χρόνο να γράψω περισσότερα, αλλά όσο μεγαλώνεις, τόσο λιγοστεύει και ο ελεύθερος σου χρόνος, και μεγαλώνουν οι ευθύνες....
Φύγαμε για pro λοιπόν!!!
Τα λέμε αύριο για το part 2!!!
Friday, July 13, 2007
Vote for Angelina!
Διάβασα στις εφημερίδες ότι πριν λίγες μέρες, έληξε μία ψηφοφορία όπου οι ψηφοφόροι κλήθηκαν να αποφασίσουν ποια είναι τα 7 σύγχρονα θαύματα. Η ψηφοφορία έγινε μέσω διαδικτύου και μέσω κινητών τηλεφώνων.
Δηλαδή, για να το κάνουμε λιανά, ο κάθε άσχετος που έχει Internet ή sms (όλοι δηλαδή) ψήφισε το μνημείο που εκπροσωπούσε την χώρα του. Αν δεν υπήρχε μνημείο ης χώρας του, τότε ένας θεός ξέρει με τί κριτήρια ψήφισε. Δεν το βρίσκω και πολύ πιθανό, ο κάθε Νούλης,Νούλα,Σούλα,Σούλης,Ρούλης,Ρούλα,Τούλα,Τούλης,Κούλης,Κούλα, να έχει επισκεφτεί 2 ή περισσότερα από τα 21 μνημεία που ήταν υποψήφια. Αλλά αυτό φυσικά δεν τον εμπόδισε να καταψηφίσει τα 20 μνημεία που δεν ήξερε, για να ψηφίσει το "θαύμα της διπλανής πόρτας".
Ρώτα την Τούλα (και την κάθε Τούλα αυτού το κόσμου) αν ξέρει που περίπου στο χάρτη είναι η Ιορδανία. Ρώτα τον Ρούλη αν τί είναι το Μάτσου Πίτσου. Θα σου πει ότι έχει καιρό να μελετήσει το κούπονι του στοιχήματος, και άρα δεν είναι up-to-date.
Η Κούλα πιθανότατα νομίζει ότι οι Ίνκας είναι μάρκα μακαρονιών, ανταγωνίστρια της Misko, και η Τζένη συμφωνεί ότι το Ταζ-Μαχάλ έπρεπε να είναι στο top seven, γιατί παίζει ωραία R'n'B μουσική και μαζεύει καλό και κυριλάτο κόσμο και δίνει άλλο prestige στους Αμπελόκηπους (για να μην μας την λέει και η Τζέσσικα, που μας έχει πρήξει για την Γλυφάδα.)
Και εμείς στεναχωριόμαστε που η Ακρόπολη δεν ψηφίστηκε... Καλύτερα,λέω εγώ, που δεν μας ξέρει ο κάθε αργόσχολος αυτού του κόσμου, που ψηφίζει για τα 7 θαύματα, για το ποιος θα αποχωρήσει από το σπίτι του Big Brother, για το ποιο τραγούδι θα μας εκπροσωπεί στην Eurovision, αλλά όταν του λες να ψηφίσει στις εκλογές, αρχίζει ο ωχαδελφισμός και οι ατάκες του στυλ "ποιος ξυπνάει αύριο-εγώ λευκό θα ψηφίσω-δεν με ενδιαφέρει ποιος θα βγει" και άλλα τέτοια.
Δεν θα αργήσει η μέρα που θα ψηφίζουμε για πιο επιστημονικά θέματα. Αν η πλειοψηφία πει ότι το φεγγάρι είναι πιο κοντά στην Γη από ότι ο ήλιος, τότε οι επιστήμονες θα πρέπει να αναθεωρήσουν - αλλιώς κινδυνεύει η αξιοπιστία τους. Don't mess with the majority επιστημονοdude.
Επίσης θα ψηφίσουμε για το αν οι διαβητικοί πρέπει να τρώνε γλυκά ή όχι. Σιγά μην αφήσουμε τέτοιες σημαντικές αποφάσεις για τους γιατρούς, που μόνο "απαγορεύεται να.." ξέρουν να λένε.
Αυτά για σήμερα, πρέπει να φύγω. Βρήκα μια ψηφοφορία στο Internet για το αν η Μπουρού Τουλούμογλου είναι πιο ωραία από την Angelina Jolie, και τρέχω να υπερασπίσω το αβοήθητο το Αντζελινάκι.
Κρίμα είναι μωρέ....
Δηλαδή, για να το κάνουμε λιανά, ο κάθε άσχετος που έχει Internet ή sms (όλοι δηλαδή) ψήφισε το μνημείο που εκπροσωπούσε την χώρα του. Αν δεν υπήρχε μνημείο ης χώρας του, τότε ένας θεός ξέρει με τί κριτήρια ψήφισε. Δεν το βρίσκω και πολύ πιθανό, ο κάθε Νούλης,Νούλα,Σούλα,Σούλης,Ρούλης,Ρούλα,Τούλα,Τούλης,Κούλης,Κούλα, να έχει επισκεφτεί 2 ή περισσότερα από τα 21 μνημεία που ήταν υποψήφια. Αλλά αυτό φυσικά δεν τον εμπόδισε να καταψηφίσει τα 20 μνημεία που δεν ήξερε, για να ψηφίσει το "θαύμα της διπλανής πόρτας".
Ρώτα την Τούλα (και την κάθε Τούλα αυτού το κόσμου) αν ξέρει που περίπου στο χάρτη είναι η Ιορδανία. Ρώτα τον Ρούλη αν τί είναι το Μάτσου Πίτσου. Θα σου πει ότι έχει καιρό να μελετήσει το κούπονι του στοιχήματος, και άρα δεν είναι up-to-date.
Η Κούλα πιθανότατα νομίζει ότι οι Ίνκας είναι μάρκα μακαρονιών, ανταγωνίστρια της Misko, και η Τζένη συμφωνεί ότι το Ταζ-Μαχάλ έπρεπε να είναι στο top seven, γιατί παίζει ωραία R'n'B μουσική και μαζεύει καλό και κυριλάτο κόσμο και δίνει άλλο prestige στους Αμπελόκηπους (για να μην μας την λέει και η Τζέσσικα, που μας έχει πρήξει για την Γλυφάδα.)
Και εμείς στεναχωριόμαστε που η Ακρόπολη δεν ψηφίστηκε... Καλύτερα,λέω εγώ, που δεν μας ξέρει ο κάθε αργόσχολος αυτού του κόσμου, που ψηφίζει για τα 7 θαύματα, για το ποιος θα αποχωρήσει από το σπίτι του Big Brother, για το ποιο τραγούδι θα μας εκπροσωπεί στην Eurovision, αλλά όταν του λες να ψηφίσει στις εκλογές, αρχίζει ο ωχαδελφισμός και οι ατάκες του στυλ "ποιος ξυπνάει αύριο-εγώ λευκό θα ψηφίσω-δεν με ενδιαφέρει ποιος θα βγει" και άλλα τέτοια.
Δεν θα αργήσει η μέρα που θα ψηφίζουμε για πιο επιστημονικά θέματα. Αν η πλειοψηφία πει ότι το φεγγάρι είναι πιο κοντά στην Γη από ότι ο ήλιος, τότε οι επιστήμονες θα πρέπει να αναθεωρήσουν - αλλιώς κινδυνεύει η αξιοπιστία τους. Don't mess with the majority επιστημονοdude.
Επίσης θα ψηφίσουμε για το αν οι διαβητικοί πρέπει να τρώνε γλυκά ή όχι. Σιγά μην αφήσουμε τέτοιες σημαντικές αποφάσεις για τους γιατρούς, που μόνο "απαγορεύεται να.." ξέρουν να λένε.
Αυτά για σήμερα, πρέπει να φύγω. Βρήκα μια ψηφοφορία στο Internet για το αν η Μπουρού Τουλούμογλου είναι πιο ωραία από την Angelina Jolie, και τρέχω να υπερασπίσω το αβοήθητο το Αντζελινάκι.
Κρίμα είναι μωρέ....
Saturday, May 26, 2007
Life-designers
Το οτιδήποτε μπορεί να δώσει οτιδήποτε στον οποιονδήποτε.
τςςςςςςς...... Ήμουν ξεκάθαρος,έ?
Worry not, my friends, καθώς έχω παραδείγματα.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναρωτιόμουν τί μπορεί κάποιος που δεν έχει τον παραμικρό στόχο, να περιμένει από την ζωή του. Το κακό ήταν ότι αυτός που δεν είχε κανέναν στόχο, ήμουν εγώ. Είχα πέσει σε μελαγχολία (σχετικό βέβαια είναι αυτό, πόσο μελαγχολικά μπορώ εγώ να νιώσω? όχι πολύ,trust me) γιατί έβλεπα κάποιον, ο οποίος είχε πλήρως συνειδητοποιήσει το τί κάνει και γιατί το κάνει. Δεν έχει σημασία ο δικός του στόχος ζωής που είχε, το σημαντικό ήταν ότι ΕΙΧΕ κάποιον στόχο. Σε αντίθεση με μένα.. Και ότι έκανε ήταν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ενώ εγώ? I was just watching time goes by... και δεν υπήρχε η παραμικρή υποψία ότι αυτό μπορεί να αλλάξει στο μέλλον.
Ποιος ήταν αυτός ο κακούργος που με έβαλε σε αυτές τις (πρωτόγνορες για μένα) σκέψεις? Ο Mulder από τα X-Files.... Γελοίο?? Σίγουρα....
Αλλά και όχι. Εγώ αυτό το μύνημα πήρα από τα Χ-Files. Σίγουρα ο δημιουργός της σειράς δεν είχε κανέναν σκοπό να προβληματίσει το κοινό του σχετικά με τέτοια αντιεμπορικά ερωτήματα του στυλ "εγώ τί θέλω από την ζωή μου?" αλλά ποσώς με ενδιαφέρει τί ήθελε αυτός, το θέμα είναι τί μου πέρασε εμένα.
Και αν κάποιος υποψιάζεται ότι είμαι παρανο'ι'κός γιατί ένα φανταστικό πρόσωπο μου θέτει τέτοια ερωτήματα, τότε το επόμενο παράδειγμα θα του/της επιβεβαιώσει τις υποψίες.
Όλοι λένε ότι πρέπει να απολαμβάνουμε τις καθημερινές απλές στιγμές. Έχω μία τάση να μην πιστεύω ότι ακούω να λένε αυτοί οι "όλοι". Έτσι έκανα και με αυτήν την θεωρία, μέχρι που (επιτέλους) είδα κάποιον να κάνει αυτήν την θεωρία,πράξη. Κάποιον που πραγματικά απολάμβανε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής του.
Ποιόν? Τον Homer Simpson.
Στην απίθανη περίπτωση που κάποιος συνεχίζει να διαβάζει αυτό το blog, συνεχίζω:
Τι σημασία έχει αν αυτά τα 2 πρόσωπα είναι φανταστικά? Για μένα, ο Homer και ο Mulder είναι πρόσωπα τόσο αληθινά όσο αληθινός μου φαίνεται ο Χριστός (για παράδειγμα), ο οποίος προσπάθησε να περάσει τα δικά του μυνήματα στους ανθρώπους.
Πλάκα-πλάκα, νομίζω πως αν ο τύπος που έφτιαξε τα blogs φανταζόταν ότι κάποτε σε ένα blog θα είχαν μπει τα ονόματα του Homer,του Mulder και του Χριστού στην ίδια πρόταση, μάλλον θα είχε γίνει μαραγκός αντί για web-designer.
Αλλά αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια (μου): Το πιο άσχετο πράγμα μπορεί να δώσει στο μυαλό τα πιο απρόβλεπτα ερεθίσματα.
Απλά προσπαθήστε να κοιτάξετε βαθιά στο μυαλό σας, και κάτι ανάλογο (αν και μάλλον όχι τόσο γελοίο) θα βρείτε και εσείς.
τςςςςςςς...... Ήμουν ξεκάθαρος,έ?
Worry not, my friends, καθώς έχω παραδείγματα.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναρωτιόμουν τί μπορεί κάποιος που δεν έχει τον παραμικρό στόχο, να περιμένει από την ζωή του. Το κακό ήταν ότι αυτός που δεν είχε κανέναν στόχο, ήμουν εγώ. Είχα πέσει σε μελαγχολία (σχετικό βέβαια είναι αυτό, πόσο μελαγχολικά μπορώ εγώ να νιώσω? όχι πολύ,trust me) γιατί έβλεπα κάποιον, ο οποίος είχε πλήρως συνειδητοποιήσει το τί κάνει και γιατί το κάνει. Δεν έχει σημασία ο δικός του στόχος ζωής που είχε, το σημαντικό ήταν ότι ΕΙΧΕ κάποιον στόχο. Σε αντίθεση με μένα.. Και ότι έκανε ήταν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ενώ εγώ? I was just watching time goes by... και δεν υπήρχε η παραμικρή υποψία ότι αυτό μπορεί να αλλάξει στο μέλλον.
Ποιος ήταν αυτός ο κακούργος που με έβαλε σε αυτές τις (πρωτόγνορες για μένα) σκέψεις? Ο Mulder από τα X-Files.... Γελοίο?? Σίγουρα....
Αλλά και όχι. Εγώ αυτό το μύνημα πήρα από τα Χ-Files. Σίγουρα ο δημιουργός της σειράς δεν είχε κανέναν σκοπό να προβληματίσει το κοινό του σχετικά με τέτοια αντιεμπορικά ερωτήματα του στυλ "εγώ τί θέλω από την ζωή μου?" αλλά ποσώς με ενδιαφέρει τί ήθελε αυτός, το θέμα είναι τί μου πέρασε εμένα.
Και αν κάποιος υποψιάζεται ότι είμαι παρανο'ι'κός γιατί ένα φανταστικό πρόσωπο μου θέτει τέτοια ερωτήματα, τότε το επόμενο παράδειγμα θα του/της επιβεβαιώσει τις υποψίες.
Όλοι λένε ότι πρέπει να απολαμβάνουμε τις καθημερινές απλές στιγμές. Έχω μία τάση να μην πιστεύω ότι ακούω να λένε αυτοί οι "όλοι". Έτσι έκανα και με αυτήν την θεωρία, μέχρι που (επιτέλους) είδα κάποιον να κάνει αυτήν την θεωρία,πράξη. Κάποιον που πραγματικά απολάμβανε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής του.
Ποιόν? Τον Homer Simpson.
Στην απίθανη περίπτωση που κάποιος συνεχίζει να διαβάζει αυτό το blog, συνεχίζω:
Τι σημασία έχει αν αυτά τα 2 πρόσωπα είναι φανταστικά? Για μένα, ο Homer και ο Mulder είναι πρόσωπα τόσο αληθινά όσο αληθινός μου φαίνεται ο Χριστός (για παράδειγμα), ο οποίος προσπάθησε να περάσει τα δικά του μυνήματα στους ανθρώπους.
Πλάκα-πλάκα, νομίζω πως αν ο τύπος που έφτιαξε τα blogs φανταζόταν ότι κάποτε σε ένα blog θα είχαν μπει τα ονόματα του Homer,του Mulder και του Χριστού στην ίδια πρόταση, μάλλον θα είχε γίνει μαραγκός αντί για web-designer.
Αλλά αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια (μου): Το πιο άσχετο πράγμα μπορεί να δώσει στο μυαλό τα πιο απρόβλεπτα ερεθίσματα.
Απλά προσπαθήστε να κοιτάξετε βαθιά στο μυαλό σας, και κάτι ανάλογο (αν και μάλλον όχι τόσο γελοίο) θα βρείτε και εσείς.
Monday, May 14, 2007
29 answers
1.Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
To αντίθετο της απόλυτης δυστυχίας
2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το εγερτήριο. Μετά τις 6/8? Τίποτα!!!!!!!!!!!!
3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Όταν φαντάστηκα την Astarti με την κοιλιά του Homer!
4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Άγχος? Άνγχος? Άνχος? Ούτε να το γράφω δεν ξέρω.
5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Δες παραπάνω..
6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Την μεγαλύτερη επιείκεια την δείχνω στα μικρότερα λάθη. Είναι εύκολο έτσι.
7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με τον Mulder από τα X-Files
8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Homer J. Simpson.
9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
To επόμενο.
10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ακόμα διαμορφώνω άποψη
11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να βλέπει μπάλα. Όλοι οι άλλοι με βάζουν σε σκέψεις.
12. ... και σε μια γυναίκα;
να μπορεί να αρθρώσει 3-4 λέξεις χωρίς να χρησιμοποιεί λέξεις όπως: cosmopolitan, μπουζούκια, γκόμενος, φόρεμα, Hondos Center, κ.α
13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Το Winamp μου
14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Όταν σφυρίζω στο ντους, μπαίνει σαπουνάδα στο στόμα μου
15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Ένας τσελεμεντές που μου πέταξε η γιαγιά μου κάποτε..
16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Το "I aimed you"
17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
κανένας
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
πολύ ενδιαφέρον ερώτηση..πραγματικά...
19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το ότι η κοπέλλα μου μου μιλάει ακόμα.
20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Ότι κερνάς
21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Ξαναρώτα σε λίγα χρόνια, μπορεί να σου έχω κάτι τότε
22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
την ντομάτα στο σουβλάκι
23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
να βοηθάω την μητέρα μου με τις δουλειές του σπιτιου.
24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Το επόμενο format στο pc μου..
25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν δεν θέλω κάποιος να μάθει την αλήθεια
26. Ποιο είναι το μότο σας;
"Hey! Maybe I should be a milkman!!!!"
27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
τρώγωντας popcorn, και βλέποντας την ζωή μου
28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
nice job, dude
29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Eίμαι φαντάρος, σε κάλυψα?
To αντίθετο της απόλυτης δυστυχίας
2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το εγερτήριο. Μετά τις 6/8? Τίποτα!!!!!!!!!!!!
3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Όταν φαντάστηκα την Astarti με την κοιλιά του Homer!
4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Άγχος? Άνγχος? Άνχος? Ούτε να το γράφω δεν ξέρω.
5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Δες παραπάνω..
6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Την μεγαλύτερη επιείκεια την δείχνω στα μικρότερα λάθη. Είναι εύκολο έτσι.
7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με τον Mulder από τα X-Files
8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Homer J. Simpson.
9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
To επόμενο.
10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ακόμα διαμορφώνω άποψη
11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να βλέπει μπάλα. Όλοι οι άλλοι με βάζουν σε σκέψεις.
12. ... και σε μια γυναίκα;
να μπορεί να αρθρώσει 3-4 λέξεις χωρίς να χρησιμοποιεί λέξεις όπως: cosmopolitan, μπουζούκια, γκόμενος, φόρεμα, Hondos Center, κ.α
13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Το Winamp μου
14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Όταν σφυρίζω στο ντους, μπαίνει σαπουνάδα στο στόμα μου
15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Ένας τσελεμεντές που μου πέταξε η γιαγιά μου κάποτε..
16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Το "I aimed you"
17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
κανένας
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
πολύ ενδιαφέρον ερώτηση..πραγματικά...
19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το ότι η κοπέλλα μου μου μιλάει ακόμα.
20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Ότι κερνάς
21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Ξαναρώτα σε λίγα χρόνια, μπορεί να σου έχω κάτι τότε
22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
την ντομάτα στο σουβλάκι
23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
να βοηθάω την μητέρα μου με τις δουλειές του σπιτιου.
24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Το επόμενο format στο pc μου..
25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν δεν θέλω κάποιος να μάθει την αλήθεια
26. Ποιο είναι το μότο σας;
"Hey! Maybe I should be a milkman!!!!"
27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
τρώγωντας popcorn, και βλέποντας την ζωή μου
28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
nice job, dude
29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Eίμαι φαντάρος, σε κάλυψα?
κάπου-κάποιος-κάποτε
Κάποτε, ήταν ένα αγοράκι, το οποίο είχε έναν σκύλο (Λάσσυ). Το αγοράκι υπεραγαπούσε την Λάσσυ, και φυσικά η Λάσσυ ανταπέδιδε την αγάπη αυτή.
Μία μέρα, εξαπλώθηκε μία φήμη στο χωριό που ζούσαν, ότι η Λάσσυ είχε μολυνθεί από την αρρώστεια της λύσσας. Οι χωρικοί φοβήθηκαν ότι η Λάσσυ θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για τους ίδιους και γενικότερα για το χωριό, οπότε αποφάσισαν να την θανατώσουν.
Και ξεκίνησαν για το αγρόκτημα του μικρού αγοριού..
Το αγοράκι έμαθε τι είχε συμβεί. Ήξερε ότι η Λάσσυ δεν είχε τίποτα, αλλά επίσης ήξερε ότι οι χωρικοί δεν θα τον παίρναν στα σοβαρά. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να σωθεί η Λάσσυ: να μην την έβρισκαν οι χωρικοί.
Έτσι λοιπόν, έφυγε με την Λάσσυ για το δάσος. Μόλις φτάσανε, το αγοράκι(με δάκρυα στα μάτια) χαιρέτησε για τελευταία φορά τον σκύλο του. Η Λάσσυ όμως, δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει, και γιατί το αφεντικό της ήταν λυπημένο.
Στην συνέχεια, το αγόρι άρχισε να λέει στην Λάσσυ να φύγει, να τρέξει για να σωθεί,να χαθεί μέσα στο δάσος. Μάταια..Η Λάσσυ δεν έφευγε μακριά από το αγαπημένο της αφεντικό..
Το αγοράκι, αν και μικρό σε ηλικία, ήξερε ότι η αγάπη της Λάσσυ μπορούσε να την μπλέξει άσχημα, οπότε άρχιζε να της φωνάζει ότι πρέπει να φύγει, όλο και πιο έντονα.
Η Λάσσυ όμως παρέμεινε πιστή στο αφεντικό της, αν και παραξενεμένη από την περίεργη συμπεριφορά του.
Τότε το αγοράκι,απελπισμένο, ήξερε ότι δεν έχει άλλη επιλογή: άρχιζε να φωνάζει στην Λάσσυ ότι δεν την αγαπάει, ότι είναι κακό σκυλί, και ότι δεν θέλει να την ξαναδεί στα μάτια του. Η Λάσσυ, για πρώτη φορά από τότε που μπήκανε στο δάσος,σταμάτησε να κουνάει χαρούμενη την ουρά της, και κοίταξε το αφεντικό της στα μάτια, με τα μεγάλα δικά της ειλικρηνή μάτια. Το αγοράκι, συνέχισε να φωνάζει ότι δεν την αγαπά, και μάλιστα της πέταξε μία πέτρα.
Η Λάσσυ, μην πιστεύοντας αυτό που ζούσε, γύρισε και άρχισε να περπατάει αργά, προς την αντίθετη κατεύθυνση από το αφεντικό της. Ρίχνοντας που και που θλιμμένες ματιές πίσω της, η Λάσσυ ξεκίνησε να τρέχει.
Το αγοράκι είχε κρυφτεί πίσω από ένα δέντρο. Δεν ήθελε να τον δει η Λάσσυ να κλαίει, γιατί μπορεί να γύρναγε πίσω. Όμως εκλαιγε, όπως δεν είχε ξανακλάψει ποτέ του.
Μία μέρα, εξαπλώθηκε μία φήμη στο χωριό που ζούσαν, ότι η Λάσσυ είχε μολυνθεί από την αρρώστεια της λύσσας. Οι χωρικοί φοβήθηκαν ότι η Λάσσυ θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για τους ίδιους και γενικότερα για το χωριό, οπότε αποφάσισαν να την θανατώσουν.
Και ξεκίνησαν για το αγρόκτημα του μικρού αγοριού..
Το αγοράκι έμαθε τι είχε συμβεί. Ήξερε ότι η Λάσσυ δεν είχε τίποτα, αλλά επίσης ήξερε ότι οι χωρικοί δεν θα τον παίρναν στα σοβαρά. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να σωθεί η Λάσσυ: να μην την έβρισκαν οι χωρικοί.
Έτσι λοιπόν, έφυγε με την Λάσσυ για το δάσος. Μόλις φτάσανε, το αγοράκι(με δάκρυα στα μάτια) χαιρέτησε για τελευταία φορά τον σκύλο του. Η Λάσσυ όμως, δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει, και γιατί το αφεντικό της ήταν λυπημένο.
Στην συνέχεια, το αγόρι άρχισε να λέει στην Λάσσυ να φύγει, να τρέξει για να σωθεί,να χαθεί μέσα στο δάσος. Μάταια..Η Λάσσυ δεν έφευγε μακριά από το αγαπημένο της αφεντικό..
Το αγοράκι, αν και μικρό σε ηλικία, ήξερε ότι η αγάπη της Λάσσυ μπορούσε να την μπλέξει άσχημα, οπότε άρχιζε να της φωνάζει ότι πρέπει να φύγει, όλο και πιο έντονα.
Η Λάσσυ όμως παρέμεινε πιστή στο αφεντικό της, αν και παραξενεμένη από την περίεργη συμπεριφορά του.
Τότε το αγοράκι,απελπισμένο, ήξερε ότι δεν έχει άλλη επιλογή: άρχιζε να φωνάζει στην Λάσσυ ότι δεν την αγαπάει, ότι είναι κακό σκυλί, και ότι δεν θέλει να την ξαναδεί στα μάτια του. Η Λάσσυ, για πρώτη φορά από τότε που μπήκανε στο δάσος,σταμάτησε να κουνάει χαρούμενη την ουρά της, και κοίταξε το αφεντικό της στα μάτια, με τα μεγάλα δικά της ειλικρηνή μάτια. Το αγοράκι, συνέχισε να φωνάζει ότι δεν την αγαπά, και μάλιστα της πέταξε μία πέτρα.
Η Λάσσυ, μην πιστεύοντας αυτό που ζούσε, γύρισε και άρχισε να περπατάει αργά, προς την αντίθετη κατεύθυνση από το αφεντικό της. Ρίχνοντας που και που θλιμμένες ματιές πίσω της, η Λάσσυ ξεκίνησε να τρέχει.
Το αγοράκι είχε κρυφτεί πίσω από ένα δέντρο. Δεν ήθελε να τον δει η Λάσσυ να κλαίει, γιατί μπορεί να γύρναγε πίσω. Όμως εκλαιγε, όπως δεν είχε ξανακλάψει ποτέ του.
Friday, April 20, 2007
Greek Gentleman
Ο παρακάτω διάλογος είναι απόλυτα αληθινός.
Ένας ταξιτζής μιλάει με έναν φίλο του στο κινητό:
part 1
-Ταξιτζής: "με έχει πρήξει στα τηλέφωνα η Μαρία, μου λεέι να πάμε για καφέ και τέτοια. Της λέω: <<τί καφέ και μαλακίες, ξέρεις που μένω, πέρνα να σου ρίξω κανένα *****
Για καφέδες είμαστε τώρα?>> καλά δεν της είπα ρε?
- Φίλος: "Ε τί, παίζουμε?"
part 2
-Ταξιτζής: "Ρε μαλάκα, βγήκα χθες με την χοντρή"
-Φίλος: "Και πως πήγε?" (btw,δεν άκουγα τι απάνταγε ο φίλος του, δεν μιλούσαν σε ανοιχτή ακρόαση, αλλά μπορώ να μαντέψω από την τροπή που πήρε ο διάλογος)
-Τ "Πήγαμε για καφέ, στην Γλυφάδα. Ως εδώ, όλα καλά. Λίγα τα έξοδα. Μετά, μου λεέι η κυρία, <<δεν θα με πας για φαγητό?>> Την πάω και για φαγητό. Μετά μου λεέι, <<δεν θα πάμε για ένα ποτό πριν πάμε στο club?>> Την πάω και για ένα ποτό.... (Σε αυτό το σημείο, βγάζω τα ακουστικά από το mp3 player μου, γιατί διαισθάνομαι ότι έχει ψωμί η ιστορία)
Μετά την πάω στο κυριλέ το club, καλά περνούσαμε μωρέ, ώσπου ήρθε η ώρα να φύγουμε. Ξεκινάω λοιπον για το σπίτι μου. Το παίρνει χαμπάρι αυτή και μου λέει:<<καλέ, δεν θα με πας σπίτι μου?>> Της λέω:<<πάμε να πιούμε και κανένα ποτάκι σπίτι μου και μετά>> Και τί μου λέει ρε...
-Φ: "Τί σου λέει ρε?"
-Τ: "άρχιζε να το παίζει μυξοπαρθένα και να μου λέει μαλακίες "πήγαινε με σπίτι μου, ασ'το αφήσουμε για άλλη φορά, κτλ" Της λέω <<δηλάδη εγώ γιατί χάλασα τόσα πολλά λεφτά απόψε? για να σε βγάλω έξω? Τι είσαι?αδελφή μου? Ή μάνα μου? Βάλε βενζίνες, βάλε φαγητά,καφέδες,ποτά, και μου λες ότι δεν θα πηδήξω? Δεν υπάρχει περίπτωση.>>
Μαλάκα, έμεινε κάγκελο η γκόμενα! Άρχιζε να ψελλίζει μαλακίες του στυλ <<σε παρακαλώ, πήγαινε με σπίτι>> και τέτοια. Οπότε, σταματάω το αυτοκίνητο, και της λέω: <<αν είναι να μην πηδήξω, τότε δώσε μου τα μισά λεφτά, από αυτά που χάλασα σήμερα. >>
Φυσικά η γκόμενα δεν είχε λεφτά πάνω της, οπότε της λέω <<κοίτα, αυτό μην το ξανακάνεις, δεν είναι μαλάκας ο άλλος να ξοδεύει τα ωραία του λεφτά σε σένα, και εσύ μετά να τον αφήνεις έτσι.>> και αφού η γκόμενα είχε κοκκινήσει και δεν ήξερε τι να πει, κατάλαβα ότι δεν θα γαμούσα, και την πήγα σπίτι της. Της είπα να μην με ξαναπάρει τηλ, και να πάει να γαμηθεί."
Ο οδηγός γυρνάει σε μένα και μου λεέι: "καλά δεν έκανα ρε μικρέ?"
Η ερώτηση ήταν μάλλον ρητορική. Ο άνθρωπος μου έδωσε δωρεάν μαθήματα "Πως να φέρεσαι στις γυναίκες"
Ήδη φτιάχνω την λίστα με όλες όσες έχω βγει και πλήρωσα εγώ. Θα τους δώσω την διευθυνση μου και τον αριθμό λογαριασμού μου, όπως θέλουν ας με ξεπληρώσουν.
για καφέδες είμαστε?
Ένας ταξιτζής μιλάει με έναν φίλο του στο κινητό:
part 1
-Ταξιτζής: "με έχει πρήξει στα τηλέφωνα η Μαρία, μου λεέι να πάμε για καφέ και τέτοια. Της λέω: <<τί καφέ και μαλακίες, ξέρεις που μένω, πέρνα να σου ρίξω κανένα *****
Για καφέδες είμαστε τώρα?>> καλά δεν της είπα ρε?
- Φίλος: "Ε τί, παίζουμε?"
part 2
-Ταξιτζής: "Ρε μαλάκα, βγήκα χθες με την χοντρή"
-Φίλος: "Και πως πήγε?" (btw,δεν άκουγα τι απάνταγε ο φίλος του, δεν μιλούσαν σε ανοιχτή ακρόαση, αλλά μπορώ να μαντέψω από την τροπή που πήρε ο διάλογος)
-Τ "Πήγαμε για καφέ, στην Γλυφάδα. Ως εδώ, όλα καλά. Λίγα τα έξοδα. Μετά, μου λεέι η κυρία, <<δεν θα με πας για φαγητό?>> Την πάω και για φαγητό. Μετά μου λεέι, <<δεν θα πάμε για ένα ποτό πριν πάμε στο club?>> Την πάω και για ένα ποτό.... (Σε αυτό το σημείο, βγάζω τα ακουστικά από το mp3 player μου, γιατί διαισθάνομαι ότι έχει ψωμί η ιστορία)
Μετά την πάω στο κυριλέ το club, καλά περνούσαμε μωρέ, ώσπου ήρθε η ώρα να φύγουμε. Ξεκινάω λοιπον για το σπίτι μου. Το παίρνει χαμπάρι αυτή και μου λέει:<<καλέ, δεν θα με πας σπίτι μου?>> Της λέω:<<πάμε να πιούμε και κανένα ποτάκι σπίτι μου και μετά>> Και τί μου λέει ρε...
-Φ: "Τί σου λέει ρε?"
-Τ: "άρχιζε να το παίζει μυξοπαρθένα και να μου λέει μαλακίες "πήγαινε με σπίτι μου, ασ'το αφήσουμε για άλλη φορά, κτλ" Της λέω <<δηλάδη εγώ γιατί χάλασα τόσα πολλά λεφτά απόψε? για να σε βγάλω έξω? Τι είσαι?αδελφή μου? Ή μάνα μου? Βάλε βενζίνες, βάλε φαγητά,καφέδες,ποτά, και μου λες ότι δεν θα πηδήξω? Δεν υπάρχει περίπτωση.>>
Μαλάκα, έμεινε κάγκελο η γκόμενα! Άρχιζε να ψελλίζει μαλακίες του στυλ <<σε παρακαλώ, πήγαινε με σπίτι>> και τέτοια. Οπότε, σταματάω το αυτοκίνητο, και της λέω: <<αν είναι να μην πηδήξω, τότε δώσε μου τα μισά λεφτά, από αυτά που χάλασα σήμερα. >>
Φυσικά η γκόμενα δεν είχε λεφτά πάνω της, οπότε της λέω <<κοίτα, αυτό μην το ξανακάνεις, δεν είναι μαλάκας ο άλλος να ξοδεύει τα ωραία του λεφτά σε σένα, και εσύ μετά να τον αφήνεις έτσι.>> και αφού η γκόμενα είχε κοκκινήσει και δεν ήξερε τι να πει, κατάλαβα ότι δεν θα γαμούσα, και την πήγα σπίτι της. Της είπα να μην με ξαναπάρει τηλ, και να πάει να γαμηθεί."
Ο οδηγός γυρνάει σε μένα και μου λεέι: "καλά δεν έκανα ρε μικρέ?"
Η ερώτηση ήταν μάλλον ρητορική. Ο άνθρωπος μου έδωσε δωρεάν μαθήματα "Πως να φέρεσαι στις γυναίκες"
Ήδη φτιάχνω την λίστα με όλες όσες έχω βγει και πλήρωσα εγώ. Θα τους δώσω την διευθυνση μου και τον αριθμό λογαριασμού μου, όπως θέλουν ας με ξεπληρώσουν.
για καφέδες είμαστε?
Subscribe to:
Posts (Atom)